کشت بافت (TC) کشت سلولها، بافتها یا اندامهای گیاهی بر روی محیطهای غذایی با فرمولاسیون ویژه است. تحت شرایط مناسب، کل گیاه را می توان از یک سلول تکثیر کرد. کشت بافت گیاهی تکنیکی است که بیش از 30 سال است که وجود دارد و به عنوان یک فناوری مهم برای کشورهای در حال توسعه برای تولید مواد کاشت عاری از بیماری، با کیفیت بالا و تولید سریع بسیاری از گیاهان یکنواخت دیده می شود.
همانطور که هر فردی متفاوت و منحصر به فرد است، هر گیاه نیز متفاوت است. برخی از آنها دارای ویژگی هایی مانند رنگ بهتر، عملکرد یا مقاومت در برابر آفات هستند. سالهاست که دانشمندان به دنبال روشهایی بودهاند که بتوان از این گیاهان برتر، کپیبرداری کنند.
گیاهان معمولاً با تشکیل بذر از طریق تولید مثل جنسی تولید مثل می کنند. یعنی سلول های تخم در گل ها توسط گرده های پرچم های گیاهان بارور می شوند. هر کدام از این سلول های جنسی حاوی مواد ژنتیکی به شکل DNA هستند. در طی تولید مثل جنسی، DNA هر دو والدین به روشهای جدید و غیرقابل پیشبینی ترکیب میشود و گیاهان منحصربهفردی را ایجاد میکند.
این غیرقابل پیش بینی بودن برای پرورش دهندگان گیاه مشکل ساز است، زیرا ممکن است چندین سال کار گلخانه ای دقیق طول بکشد تا گیاهی با ویژگی های مطلوب پرورش یابد. بسیاری از ما فکر می کنیم که همه گیاهان از دانه ها رشد می کنند. با این حال، محققان اکنون چندین روش برای رشد نسخه های دقیق گیاهان بدون دانه ایجاد کرده اند. و اکنون این کار را از طریق روشی به نام “کشت بافت” انجام می دهند.
یک تکنیک ساده در عین حال کار فشرده، وقت گیر و پرهزینه است و بسیاری از کشورهای در حال توسعه بر آن تسلط دارند. کاربرد آن فقط به یک محل کار استریل و یا گلخانه استریل به همراه تجهیزات کشت بافت و نیروی انسانی آموزش دیده نیاز دارد. گیاهان مهم برای کشورهای در حال توسعه که در کشت بافت رشد کرده اند عبارتند از: نخل روغنی، چنار، کاج، موز، خرما، بادمجان، جوجوبا، آناناس، درخت لاستیک، کاساوا، یام، سیب زمینی شیرین و گوجه فرنگی.