ارقام چغندرقند (دیپلوئید) را بسته به اندازه ریشه و درصد قند به تیپ های زیر تقسیم می کنند:
الف) تیپ Ertragsreich )E):
عملکرد وزنی ریشه در این نوع بالا اما درصد قند آن پائین می باشد. متوسط وزن ریشه آن حدود ۹۰۰ گرم است. این تیپ احتیاجات غذائی فراوانی دارد و درصد قند ریشه آن حدود ۱۵-۱۴ درصد می باشد. این تیپ دیررس بوده و خاص نواحی با فصل رویش طولانی حدود ۲۴۰-۲۱۰ روز است. (طبقه بندی ارقام چغندرقند)
ب) تیپ N یا معمولی (Normalireich):
محصول ریشه آن کمتر از نوع E است اما درصد قند آن بیشتر و حدود ۱۶ درصد است. دوره رشد آن حدود ۲۱۰-۱۸۰ روز می باشد. تیپ متداول زراعی می باشد و خاص منطقه ای است که دارای هوای معتدل بوده و بهار آن دیر شروع می گردد.
ج) تیپ Z یا پر قند (Zuckerreich):
این تیپ دارای ارقامی زودرس است و دارای ریشه مخروطی کوچک، باریک و کشیده با درصد مواد خشک زیاد می باشد. متوسط وزن ریشه آن حدود ۶۰۰ گرم با قند حدود ۱۸- ۱۷ درصد است. دوره رشد آن حدود ۱۸۰ – ۱۵۰ روز است. ارقام این تیپ برای نقاطی که فاصله مزرعه تا کارخانه زیاد و هزینه حمل و نقل گران می باشد مناسبت تر است.
د) تیپ ZZ:
این تیپ در زراعت استفاده نشده فقط برای کارهای اصلاحی کاربرد دارد. درصد قند آن بیشتر از تیپ Z می باشد اما ریشه های کوچک تری دارد. مقاوم به شرایط نامساعد محیطی است و برای کشت در مناطقی که بهار کوتاهی دارند و گرمای تابستان زود شروع می شود مناسب است.
و) تیپ RC :
این تیپ از تلاقی تیپ های N وZ به دست آمده و خصوصیاتی شبیه تیپ N دارد اما درصد قند آن بیشتر بوده و مقاوم به بعضی بیماری ها است، مانند بیماری Cercosporiose یا بیماری لکه گرد چغندر.
(طبقه بندی ارقام چغندرقند)
منبع: کتاب زراعت گیاهان صنعتی وعلوفه ای، انتشارات دانشگاه پیام نور.
دیدگاهتان را بنویسید