باغسازی ایتالیایی
در زمان های بسیار دور قبل از آنکه اولین باغ توده ای در انگلستان بوجود آید، طراحی باغ در ایتالیا، همانند دیگر تغییرات محیطی دوره تحولی وسیعی را شروع کرد. سبک باغسازی ایتالیایی به تدریج تا اوایل قرن شانزدهم به کشورهای مجاور مانند فرانسه برده شد.
باغسازی ایتالیایی کلاسیک، سبک جدیدی از باغ است که در اواخر قرن ۱۵ با ویلاهای موفقی در رم و فلورانس شناخته شد. پیش از این، باغ های قرون وسطی ایتالیایی، باغ هایی درونگرا بودند. این باغ ها بوسیله دیوارهایی محصور شده که به سبزیجات، میوه ها و گیاهان دارویی برای تفکر و دعا کردن در باغ صومعه اختصاص یافته بودند.
باغ رنسانس ایتالیایی
باغ رنسانس ایتالیایی دیوار بین باغ، خانه و منظر بیرون را شکست تا نگاهی برونگرا از نظر فیزیکی و ذهنی ایجاد کند. باغ رنسانس ایتالیایی عمدتا برای اهداف خوش گذرانی و همچنین باغ تولیدی ایجاد می شد. این باغ ها توسط پژوهشگران رنسانس از مدل های رومی کلاسیک، از آرمان های کلاسیک نظم و زیبایی الهام گرفته شد. همچنین برای لذت بردن از باغ و منظر و برای لذت بردن از مناظر، صداها و بوهایی که باغ در خود دارد، پدید آمد. باغ های اولیه رنسانس، با تونل های سبز و درختان برای سایه اندازی و یک باغ مخفی (secret garden) محصور شده، طراحی شده اند.
باغ های سنتی ایتالیایی
باغ های سنتی ایتالیایی در طراحی به صورت رسمی هستند. این باغ ها با بسترهای هندسی متقارن به شکل مربع، مستطیل یا مثلث، از وجود منحنی جلوگیری می کند. ویلا به عنوان یکی از ویژگی های باغ می باشد و معمولا در منظر مرکزی مورد توجه قرار دارد. اما دید از پنجره ها و درهای ویلا نیز همان قدر اهمیت دارد. نظم و تعادل از اهداف طراحی هستند که قدرت انسان بر طبیعت را نشان می دهند. گیاهان آرایش شده به شکل لبه های هندسی یا هرس شده همیشه سبز هستند. بنابراین رنگ غالب سبز است.
گونه های گیاهی مورد استفاده در باغسازی ایتالیایی
بعضی از رایج ترین گونه های گیاهی در باغسازی ایتالیایی عبارتند از:
- .Buxus spp
- سرو ایتالیایی (Cupressus sempervirens)
- رزماری
- جونی پروس
این گیاهان همچنین برای جدا کردن بخش های مختلف باغ که هر گیاه استفاده می شود. همچنین به عنوان یک پس زمینه برای مجسمه ها و آب نماها استفاده می شود. البته این کار نیاز به نیروی زیادی برای حفظ شکل دقیق گیاهانی دارد که می خواهند در یک فرم طبیعی تر رشد کنند.
ویژگی باغسازی ایتالیایی
باغ های ایتالیایی به طور کلی فاقد گل هستند. اگر گل داشته باشند، معمولا در دسته های پراکنده در مناطق مختلف و یا در بسترهای متراکم در اطراف یک گیاه مرکزی بلند یا مجسمه پخش شده اند. پیاده روهای ماسه ای یا سنگی، حیاط ها و دیوارها، به جای چمن های وسیع که در باغ های انگلیسی وجود دارد، از عناصر شاخص باغ ایتالیایی است.
ویلاها بر روی تپه ها در حومه یا دامنه های کوه قرار داشتند که نه تنها دیدهای خوبی را ارائه می دادند، بلکه فضای خنک تری ایجاد می کرد و از مالاریا که در دره ها وجود داشت در امان نگه داشته می شد و ناخودآگاه از طاعون که در حومه شهرها و پایین شهر تلفات زیادی داشت دور نگه داشته می شد. از آنجا که باغ به عنوان بخش فرعی خانه در نظر گرفته می شود، به همان شیوه، با مقدار زیادی از هنر باشکوه و مجلل، تزئین می شود. مجسمه های خدایان رومی، الهه ها و قهرمانان افسانه های باستانی رایج هستند. در باغسازی ایتالیایی سایبان، ایوان و عمارت با گل های بالارونده مانند ویستریا یا انگور پوشیده شده است. دیوارها و ساختارهای دیگر اغلب با گیاهان رونده پوشیده می شوند که عبارتند از:
- پاپیتال
- پیچ امین الدوله
- گل سرخ بالارونده
تراس
تراس ها باغ را به بخش های مختلفی تقسیم می کنند. با نگاه کردن از ویلا به پایین، تراس ها یک منظر هنری ایجاد می کنند. همیشه یک مسیر رسمی یا تفرجگاهی که به وسیله ی لبه های هرس شده رسمی مرتب شده اند، وجود دارد. جایی که یک خانواده یا بازدیدکنندگان ممکن است برای دیدن باغ در آن قدم بزنند.
باغ مخفی
باغ های ایتالیایی شامل یک باغ مخفی، یک فضای خصوصی محصور در باغ است. این باغ مخفی با الهام از راهروهای صومعه های قرون وسطی است. یک حیاط خلوت که با انگور تزئین شده و یا فقط یک نیمکت خالی و اغلب یک اتاقک، یک غار مصنوعی که با مجسمه و گاهی اوقات مبلمان پر شده است، می باشد.
آب
آب یک عنصر اصلی در باغ ایتالیایی در آب و هوای گرم است که ممکن است فقط یک چشمه سنگ مصنوعی باشد. آب نقطه کانونی باغ یا یک استخر انعکاسی را تشکیل می دهد. اما بعدا در رنسانس، پیشرفت در هیدرولوژی به این معنی بود که باغ ها به فواره ها و آبشارهای باشکوه و با جزئیات بیشتر مجهز شده بودند. عملکرد اصلی آب، آبیاری بود، اما چشمه ها، نهرها و حوضچه ها برای ایجاد جذابیت و زیبایی باغ ها افزایش یافت.
دیدگاهتان را بنویسید