آفتکش های سیستمیک
آفتکش های سیستمیک از طریق یک ناحیه یا یک عضو از گیاه یا جانور جذب می شوند و سپس در تمامی بخش های گیاه یا حیوان پخش می شوند و سبب کنترل آفت می شوند. علفکش های سیستمیک از طریق ریشه گیاه جذب می شود و به تمامی بخش های گیاه منتقل می شود و سبب از بین رفتن گیاه می شود و یا حشره‌کش سیتمیک از طریق ریشه گیاه جذب گیاه شده و به تمام بخش های گیاه منتقل می شود و سبب کشتن حشراتی می شود که از گیاه تغذیه می‌کنند
برخلاف سموم دفع آفات دیگر که در سطح شاخ و برگ های تحت درمان باقی می مانند، سموم دفع آفات سیستمیک توسط گیاه گرفته شده و به تمام بافت ها (برگ ها، گل ها، ریشه ها و ساقه ها و همچنین گرده و شهد) منتقل می شوند. شایع ترین آنها نئونیکوتینویدها و فیپرونیل (نئونیک) است که دسته ای از حشره کش های سیستمیک مبتنی بر نیکوتین هستند. اینها در سال ۱۹۹۱ توسعه یافته و در اواسط دهه ۱۹۹۰ مورد استفاده تجاری قرار گرفتند. محصولات حاوی نئونیک را می توان از ریشه (به عنوان پوشش بذر یا خاک) استفاده کرد. و یا بر روی شاخ و برگ گیاهان اسپری کرد. سم حشره کش برای ماه ها (یا سال ها) در خاک یا گیاه، فعال می ماند و از محصولات زراعی محافظت می کند.
سموم نئونیک
نئونیک ها بر روی توانایی پردازش اطلاعات بی مهرگان عمل می کنند و بر مسیرهای عصبی خاص مهره داران تأثیر می گذارند. که همین این باعث محبوبیت آنها به عنوان حشره کش های با طیف گسترده شده است. زیرا برای گونه های مهره داران از جمله انسان سمی نیستند. این حشره کش های سیستمیک به بیشترین گروه حشره کش ها در سطح جهان تبدیل شده اند که سهم بازار آنها در حال حاضر حدود ۴۰٪ از بازار جهانی تخمین زده شده است. ترکیبات رایج این سموم عبارتند از:
- استامیپرید،
- پارتیانیدین،
- ایموتاکلوپرید دینوتفوران،
- نیتن پیرام، نیتیازین،
- تیاکلوپرید،
- تیاماتوکسام
- فیپرونیلک.
نئونکوتینویدها حتی در دوزهای بسیار پایین نیز سمی هستند. ماندگاری بالایی در خاک و آب دارند. و بطور متوسط ماه ها در محل باقی می مانند. و این امر منجر به مواجهه مداوم و مزمن ارگانیسم های غیر هدف مانند بی مهرگان می شود. از آنجا که این سموم نسبتاً محلول در آب هستند، به راحتی به زیستگاه های آبزی می رسند. نگرانی فزاینده در مورد ارتباط آنها با اختلال سقوط کلنی زنبور عسل منجر به محدودیت در استفاده از آنها در کشورهای اتحادیه اروپا شده است.
دیدگاهتان را بنویسید