دو روش برای تشخیص نیاز غذایی گیاهان وجود دارد که عبارتند از:
-
آزمایش خاک
-
آزمایش بافت گیاه (شاخساره).
آزمایش خاک:
برای آزمایش خاک باید نمونه هایی از قسمت های مختلف بستر کشت یا از گلدان های مختلف گرفته شود. باید ۱ سانتی متر از خاک سطح الارض را به علت تجمع املاح در اثر تبخیر و عدم فعالیت ریشه در این منطقه باید کنار زد. کمینه از ۱۰ قسمت نمونه برداری و پس از مخلوط کردن آنها در مجموع یک نمونه ۵۰۰ سانتی متر مکعبی آماده، باهم مخلوط، خشک، غربال شده و به آزمایشگاه منتقل می شود. قبل از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه باید آنها را خشک و بدون تاخیر منتقل نمود.
معمولا نیتروژن نیتراتی و آمونیومی، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، pH و EC خاک تعیین می شود. نتایج آزمایش خاک نشان دهنده میزان عناصر موجود در خاک می باشد. این که گیاه حاوی این عناصر غذایی باشد یا خیر به عوامل دیگری از جمله بر همکنش عناصر باهم بستگی دارد. ممکن است به رغم وجود عنصری به مقدار کافی در گیاه، علایم کمبود آن مشاهده شود.
آزمایش بافت گیاه (شاخساره)
در این روش از برگ یا سایر قسمت های گیاه برای تعیین میزان عناصر غذایی موجود در گیاه استفاده می شود. این روش بسیار پیچیده تر از آزمایش خاک است. بهتر است از برگ های بالغ و کاملا توسعه یافته استفاده شود. در تجزیه برگ، عناصر پرمصرف (نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم) به صورت درصد و عناصر کم مصرف (منگنز، روی، مس، آهن، بر، آلومینیم و سدیم) بر اساس قسمت در میلیون بیان می شوند.
تجزیه برگ تنها مواد غذایی جذب شده توسط گیاه را درست قبل از نمونه گیری نشان می دهد و نشانگر مواد غذایی ذخیره خاک و مواد جامد قابل حل خاک نیست. مزیت تجزیه بافت برگ نسبت به آزمایش خاک این است که کمبودهای بسیار کم عناصر غذایی را که ممکن است علایم آن چند ماه بعد ظاهر شود، نشان می دهد. مثلا کمبود بر در گیاه میخک دو ماه قبل از ظهور علایم قابل تشخیص است. بنابراین قبل از این که گیاه علایم کمبود را نشان دهد، کودپاشی انجام و کمبود عنصر غذایی برطرف می شود.
منابع:
۱- کتاب مدیریت گلخانه (جلد اول)، انتشارت سازمان پارکها و فضای سبز شهرداری تهران.
۲- کتاب مدیریت گلخانه، تکنولوژی تولید محصولات گلخانه ای، انتشارات سلسبیل.
دیدگاهتان را بنویسید