نام مشهور: اسفرزه یا اسپرزه
فارسی: اسپغول
-
عربی: بذر قطونا
-
اردو: اسپغول
-
انگلیسی: Psyllium
-
نام علمی: Plantago ovata Forst
-
طبیعت: درجه دوم سرد و تر
(با خواص اسفرزه و مواقع استعمال آن آشنا شوید)
ماهیت:
بهترین آن، گونه پر مایع و چاق آن است که در آب ته نشین می شود. اندازه مصرف آن کمتر از نیم مثقال می باشد.
خواص و مواقع استعمال:
ملین، محلل و مسکن اورام حار، مسکن عطش و تب شدید، مدر بول.
بیشتر برای اسهال و دلپیچه مصرف می شود.
اگر با سرکه هم زده شود، در مداوای ورم های گرم، مورچه جمره (نوعی بیماری)، باد سرخ، دمل های بناگوش و ادمل های بلغمی مؤثر است.
اگر ضمادش را بر سر گذارند، سردرد گرم را علاج می کند. اسهال را بند آورده و از خراش جلوگیری می کند.
تناول آب آن شدت تب های گرم را تسکین می دهد. اگر اسفرزه را با کوکنار (پوست خشخاش) بجوشانید و روی مفاصل بگذارید، برای تسکین درد و ورم مفید است.
برای علاج زخم معده، صبح ناشتا ۱۰ گرم اسفرزه را در یک لیوان آب خیسانده و میل کنید و تا ۲ ساعت بعد چیزی میل نشود.
(با خواص اسفرزه و مواقع استعمال آن آشنا شوید)
منبع:
کتاب علم الادویه(مفردات طب سنتی)، سید محمدعلی سیدنظری، انتشارات مهرامیرالمومنین، ۱۳۹۲.
دیدگاهتان را بنویسید