جوز هندی و خواص درمانی آن + طریقه مصرف جوز هندی همگی در سایت دی مگ. امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم محتوا نویس سایت است مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.
جوز هندی (Nutmeg)
جوز هندی (Myristica fragrans)، درخت همیشه سبز گرمسیری از خانواده Myristicaceae است. این درخت بومی مولوکاس یا جزایر ادویه اندونزی است و عمدتاً در آنجا و در هند غربی کشت می شود. جوز هندی ادویه دارای رایحه تند متمایز و طعمی گرم و کمی شیرین است. از آن برای طعم دادن به بسیاری از محصولات پخته شده، شیرینی ها، پودینگ، سیب زمینی، گوشت، سوسیس، سس، سبزیجات و نوشیدنی ها استفاده می شود.
منشاء جوز هندی از از شرق اندونزی و شرق هند در جزایر ملوک است و در آن مناطق یکی از پایه های اقتصاد به شمار می رود. از جوز هندی در این مناطق به صورت خشک شده و بیشتر برای چاشنی غذا استفاده می شود. در واقع باید گفت پوسته ی خشک شده ی اطراف دانه در جوز هندی لذیذترین چاشنی برای غذا به کار می رود. که البته مقادیر زیاد آن موجب ایجاد حالت رخوت و سستی و سپس اعتیاد به ماده ی آلکالوئیدی آن می شود.
از نظر تاریخی جوز هندی رنده شده به عنوان کیسه و رومی ها از آن به عنوان بخور استفاده می کردند. در حدود سال ۱۶۰۰ به عنوان یک ادویه تجاری گران قیمت در جهان غرب اهمیت یافت. و موضوع توطئه های هلندی برای بالا نگه داشتن قیمت ها و طرح های مشابه انگلیسی و فرانسوی برای بدست آوردن دانه های بارور برای پیوند بود.
جوز هندی و خواص درمانی آن
جوز هندی و پوشش خارجی آن علاوه بر مصارف درمانی، در فرمول عده ای از فراورده های دارویی وارد می شود. به علاوه در تهیه بعضی لیکورهای مقوی قلب و هضم کننده استفاده می شود. جوز هندی در استعمال خارجی، به صورت مالیدن بر روی عضو برای درمان رماتیسم به کار می رود.
محفظه ی بیرون دانه به مصارف درمانی نمی رسد. ولی از آن برای تهیه نوعی شراب استفاده می شود. جوز هندی به عنوان یک ماده مقوی باید به مقدار ۲۵ قطره یا نصف قاشق چایخوری در یک فنجان آب گرم مصرف شود. مشروط بر آن که به طور مداوم مصرف نشود. تولید ادویه جوز هندی در اندونزی به عنوان یک حرفه محسوب می شود و در تمام سال عده خاصی به خشک کردن و تولید آن مشغولند.
خواص-درمانی-جوز هندی
جوز هندی به دلیل دارا بودن آلکالوئیدهای خاص تسکین دهنده دردهای مفصلی و روماتیسمی است. ولی افراط در مصرف آن بر روی بخش کنتل احساسات در مغز تأثیر گذاشته و در واقع آن را تحریک می کند و پس از مصرف آن احساس نشاط و رضایت به همراه سستی و رخوت در انسان پدید می آید. البته مصرف آن بستگی به طبع اشخاص دارد. برای افراد سرد مزاج بسیار مفید است.
جوز هندی و خواص درمانی آن + طریقه مصرف جوز هندی
ترکیبات شیمیایی جوز هندی
دانه گیاه که موسکاد نامیده می شود، دارای آمیدون، مواد آلبومینوئیدی، مواد چرب جامد به مقدار ۳۵ تا ۴۰ درصد، اسانس ۸ تا ۱۵ درصد و رزین است. اسانس موسکاد مایعی بیرنگ با کمی تمایل به زردی دارای بوی معطر و طعم گرم و سوزاننده است. در ترکیب آن نیز مخلوطی از پنین، کامفن راست (۸۰درصد)، دیپانتن، الکلهای ترپنی، کمی اوژنول، سافرانین، میریستین و… یافت می شود.
بوردو موسکاد ماده چرب مغز دانه گیاه جوز هندی است که برای تهیه آن مغز دانه ها را به صورت گرد در آورده بر روی غربال مویی می گسترانند و تحت اثر بخار آب قرار می دهند تا مواد چرب آن به حالت مایع و قابل استخراج در آید. سپس آن را به سرعت تحت اثر فشار صفحات آهنی سفید که قبلا به علت قرار گرفتن در آب جوش کاملا داغ شده است قرار می دهند.
ترکیبات-شیمیایی-جوز هندی
چون ماده روغنی که تحت اثر فشار صفحات آهنی گرم از گرد دانه خارج می شود، مقداری آب همراه دارد. برای خارج شدن آب از روغن ظرف محتوی آنها را خنک می نماید. به حدی که آب درون آن سرد شده و جدا شدن روغن از آب میسر می شود. صاف کردن روغن بدست آمده نیز باید در دمای ۱۰۰ درجه صورت گیرد.
طریقه مصرف جوز هندی
جوز هندی دارای طبیعت گرم و خشک است. ادویه جوز هندی رایحه ای خاص و معطر و طعم کمی شیرین دارد. برای تقویت خواب، یک وعده شیر را به همراه یک چهارم قاشق چای خوری جوز هندی بنوشید. در طب چینی برای رفع معده درد و التهاب یا سوءهاضمه، مصرف ۳ تا ۵ قطره از روغن جوز هندی به همراه یک قاشق غذاخوری عسل به طور ناشتا توصیه می شود.
مضرات مصرف بی رویه جوز هندی
دانه این گیاه و همچنین پوشش خارجی آن (Masic) از مواد محرک و مؤثر است. ولی ادامه مصرف آن خطرناک می باشد و مصرف ۷ تا ۱۲ گرم آن موجب مسمومیت می شود. مصرف بی رویه اسانس موسکاد ایجاد رخوت و خواب عمیق همراه با کاهش عمل رفلکس ها می کند. سمی بودن آن برای انسان بیشتر از حیوانات است. با توجه به موارد مسمومیت که غالبا از مصرف موسکاد و اسانس آن پیش می آید، باید همواره این نکات مورد دقت قرار گیرد که اولا اگر مصرف آنها بی رویه و بیشتر از مقادیر درمانی نباشد و ثانیا ادامه پیدا نکند، بی خطر است.
مضرات مصرف بی رویه جوز هندی
اگر پودر جوز هندی در مقادیری بیش از مصرف معمول آن به عنوان ادویه مصرف شود، ممکن است واکنش های آلرژیک ایجاد کند و باعث درماتیت تماسی یا اثرات روانگردان شود. اگرچه جوز هندی در طب سنتی برای درمان اختلالات مختلف استفاده می شود، اما هیچ ارزش دارویی تایید شده علمی ندارد.
گیاهشناسی جوز هندی
جوز هندی دانه یا ادویه آسیاب شده چندین گونه از جنس Myristica است. Myristica fragrans (جوز هندی معطر یا جوز واقعی) یک درخت همیشه سبز با برگ های تیره است. درختان جوز هندی گیاهان دوپایه ای هستند (گیاهان منفرد یا نر یا ماده). که از طریق بذر و به صورت غیرجنسی از طریق قلمه یا پیوند تکثیر می شوند. با تکثیر جنسی، ۵۰ درصد نهال های نر حاصل می شود که بی ثمر هستند.
جوز هندی درختی است دو پایه، به ارتفاع ۸ تا ۱۰ متر و دارای برگهای دائمی که در جزائر ملوک به صورت وحشی می روید. شکل ظاهری آن بی شباهت به درخت نارنج نیست زیرا بر روی شاخه های متعدد آن برگ هایی متناوب، ساده، کامل، موجدار، بیضوی، نوک تیز، بدون استیبول و چرمی شبیه برگ درخت نارنج به وجود می آید. سطح فوقانی پهنک برگ به رنگ سبز تیره ولی سطح تحتانی آن روشن تر و به رنگ سبز مایل به سفید است.
گیاهشناسی-جوز-هندی
گیاهشناسی جوز هندی
در طول شاخه های آن گل های نر و ماده بر روی دو پایه به وجود می آید. گلهای نر آن دارای پوششی ضخیم، گوشتدار و منقسم به سه قسمت نوک تیز اند و به صورت مجتمع بر روی شاخه قرار می گیرند. در گلهای ماده نیز پوششی شبیه گلهای نر وجود دارد. دارای یک تخمدان تک خانه است که از لقاح آن یک میوه سته شبیه هلو و محتوی دانه های بیضوی محصور در یک پوشش گوشتی و قرمز رنگ تبدیل می شود.
قسمت مورد استفاده ی این درخت دانه و پوشش اطراف آن است. گیاهان منفرد نر یا ماده، که از طریق بذر و به صورت غیرجنسی از طریق قلمه یا پیوند تکثیر می شوند. با تکثیر جنسی، ۵۰ درصد نهال های نر حاصل می شود که بی ثمر هستند.
جوز-هندی
بهره برداری از این درخت معمولا از پایه های ۷ ساله شروع می شود. در سن ۲۵ سالگی نیز حداکثر مقدار میوه از آن به دست می آید. و چون در تمام سال میوه بر روی درخت وجود دارد، در هر فصلی می توان از درخت بهره برداری به عمل آورد. ولی بهترین موقع زمانی است که هنوز میوه ها در حال باز شدن باشند. میوه رسیده ی گیاه پس از باز شدن دانه هایی خارج می سازد که درون محفظه ای به رنگ قرمز نهفته می باشند.
مرجع: کتب طب سنتی
دیدگاهتان را بنویسید