این بیماری در بیشتر مناطق یونجه کاری دنیا وجود دارد. در ایران بیماری از مناطق کرج، زنجان، ورامین، دماوند، ساوه، سیستان و بلوچستان و مازندران گزارش شده است. این بیماری بیشتر در دوره های گرم و رطوبت خاک بالا دیده می شود.
علایم بیماری
علایم بیماری به صورت تغییر رنگ و پوسیدگی طوقه و ریشه دیده می شود.
در محل طوقه و ریشه، شانکرهای فرورفته تیره رنگ ظاهر می شود که غالبا شانکرها با زردی و یا پژمردگی اندام های هوایی بوته همراه است و سرانجام باعث مرگ گیاه می شود (شکل۱-۱).
شکل۱-۱ A – زخم های ناشی از Rhizoctonia روی قسمت های بالایی ریشه یونجه، B- زخم های ناشی از Rhizoctonia روی ساقه های یونجه، C – پوسیدگی طوقه ناشی از Rhizoctonia
عامل بیماری
عامل بیماری Rhizoctonia solani با فرم جنسی Thanatephorus cucumeris است. به طور معمول رشد بهینه آن در C 30-25 بوده و در C ۳۵ رشد آن متوقف می شود. عامل بیماری به صورت اسکلروت در خاک یا در مواد گیاهی بقاء پیدا می کند و می تواند به صورت پوده زی (ساپروفیت) بدون وجود میزبان در خاک نیز دوام داشته باشد.
مدیریت بیماری
تاکنون هیچ گونه اقدام مؤثری در کنترل بیماری شناخته نشده است ولی برخی ارقام یونجه به نظر می رسد دارای تحمل بیشتری باشند که احتمالا مربوط به قوی بودن سیستم ریشه ای آن ها است. در صورتی که سوختگی برگ ها گسترش یابد، برداشت زودرس برای کاهش بیماری توصیه می شود.
پوسیدگی ریشه یونجه با علایم کاهش رشد، پژمردگی و پوسیدگی ریشه در اثر Phytophthora medicaginis نیز گزارش شده است.
منبع:کتاب بیماری های گیاهان زراعی ایران
نویسنده: دکتر بهرام شریف نبی
دیدگاهتان را بنویسید