محققان نشان داده اند که نحوه پاسخ مولکولی ما به تغییرات مواد مغذی در بدن، نقش مهمی در روند پیری دارد که توسط برخی مکانیسم های کلیدی ژنتیکی هدایت میشود.
محققان با استفاده از ترکیب تکنیک های آزمایشگاهی، تجزیه و تحلیل داده ها در مورد حافظه، رژیم غذایی و سطح تمرینات بدنی افراد، تعدادی از ژن هایی را که در مسیرهای سنجش مواد مغذی فعال هستند، شناسایی و نشان دادند که ژن های ABTB1 و GRB10 در مسیرهای سنجش مواد مغذی در بدن تأثیرگذار بوده و ارتباط این ژن ها با حافظه را نشان می دهند.
مطالعات قبلی نشان داده است که سلول های بنیادی عصبی (NSC) در قسمت هیپوکامپ مغز نقش مهمی در کاهش روند فکر و حافظه ما با گذشت زمان دارند. NSC سلول هایی هستند که تا زمانیکه زنده هستند، تقسیم می شوند و یا NSC بیشتر و یا سلول هایی که عملکرد ویژه ای در مغز دارند، را می سازند.
نگهداری از این NSC ها در حافظه مهم است و تحت تأثیر عوامل محیطی مانند رژیم غذایی و ورزش قرار می گیرد و به طور بالقوه چگونگی تأثیر پیری بر افراد مختلف را توضیح می دهد. اگرچه نقش مسیرهای سنجش مواد مغذی در پیری و نگهداری سلول های بنیادی در مغز در مدل های حیوانی بررسی شده است، اما تاکنون هیچ مطالعه انسانی از NSC در هیپوکامپ و نقش آنها بررسی نشده است.
نویسنده اصلی، Chiara de Lucia از انستیتوی روانپزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب (IoPPN) کالج کینگ لندن گفت:
مطالعه ما نشان می دهد که مسیرهای سنجش مواد مغذی نقش مهمی در حافظه دارند و نشان می دهد که ژن های ABTB1 و GRB10 به احتمال زیاد به مانند ارتباط دهنده های مولکولی برای ارتباط بین رژیم غذایی، پیری سلول های بنیادی عصبی و توانایی حافظه ما هستند. شناسایی این ژن ها به عنوان حلقه های مفقوده بین این سه متغیر مهم می تواند روش های جدیدی را برای کمک به بهبود روند پیری از طریق تغییر هدفمند در رژیم غذایی و ورزش و در نهایت در تولید داروهای جدید در آینده آگاه سازد.
Sandrine Thuret نویسنده ارشد از IoPPN گفت: “یافتن راهی برای جلوگیری یا کند کردن فرآیندهایی که باعث کاهش روندهای فکری ما در طی پیری می شوند، یکی از تلاش های بزرگ قرن ۲۱ است. از نظر ما، این یکی از اولین مطالعاتی است که به بررسی این روابط با داده های انسانی می پردازد و این رویکرد ترجمه برگشتی را بکار می برد که با استفاده از آزمایش های آزمایشگاهی برای تحقیق در مورد مجموعه داده های بزرگ، امکان رویکرد هدفمندتر را فراهم می کند.
یافته های ما نشان می دهد که تغییر در سبک زندگی ممکن است باعث کاهش حافظه و تفکر شود، اما تأثیر این روش ها به ساختار ژنتیکی هر فرد بستگی دارد. به عنوان مثال پیروی از یک رژیم غذایی مانند رژیم مدیترانه ای برای افرادی با جهش اختصاصی در ژن GRB10 میتواند بسیار مفید باشد، در حالیکه افزایش تمرینات ورزشی در افرادی با واریته های اختصاصی ژن SIRT1 میتواند رویکرد بهتری داشته باشد.
تحقیقات آینده باید به دنبال تکرار این یافته ها بر روی یک مجموعه داده بزرگتر باشد که امکان آزمایش تعاملات ۳ طرفه بین رژیم، ورزش و حافظه را برای دستیابی به درک جامع تری از چگونگی ارتباط اینها با یکدیگر فراهم می کند.
مترجم: فاطمه سکه چی
منبع: سایت خبری ساینس دیلی، کالج کینگ لندن.
دیدگاهتان را بنویسید