در دی مگ همه چیز را درباره “گشنیز” بدانید:
گشنیز
- نام علمی: Corian drum sativum
گشنیز گیاهی است علفی و یکساله با ارتفاع ۳۰ تا ۶۰ سانتی متر و دارای ساقه راست و کم و بیش شیاردار است. برگ‌های قسمت فوقانی باریک و برگها پایینی بزرگ و دارای دمبرگ بلندی می‌باشند. گل‌ها کوچک و سفید و در انتهای ساقه می‌باشند. گشنیز یک گیاه معطر و سرشار از آنتی اکسیدان است که کاربردهای آشپزی و فواید زیادی برای سلامتی دارد.
ممکن است به کاهش قند خون، مبارزه با عفونت‌ها و ارتقای سلامت قلب، مغز، پوست و دستگاه گوارش کمک کند. این گیاه یکساله مقاوم، توده‌ای زیبا از برگ‌های سبز تازه را در یک نقطه آفتابی یا نیمه سایه دار، در زمین یا در یک ظرف ایجاد می‌کند. گشنیز که یکی از بستگان جعفری است، به دلیل برگ‌های تند و همچنین دانه‌های معطر آن که برای طعم دادن به کاری استفاده می‌شود، پرورش داده می‌شود.
گشنیز
۸ فایده شگفت‌انگیز گشنیز برای سلامتی
گشنیز گیاهی است که معمولا برای طعم دادن به غذاهای بین المللی استفاده می‌شود.
از گیاه Coriandrum sativum می‌آید و مربوط به جعفری، هویج و کرفس است. این گیاه به جعفری چینی نیز معروف است.
بسیاری از مردم از گشنیز در غذاهایی مانند سوپ و سالسا و همچنین غذاهای هندی، خاورمیانه و آسیایی مانند کاری و ماسالا استفاده می‌کنند. برگ گشنیز اغلب به صورت کامل استفاده می‌شود، در حالی که از دانه‌ها به صورت خشک یا آسیاب شده استفاده می‌شود.
در اینجا ۸ مزیت چشمگیر گشنیز برای سلامتی آورده شده است:
۱- ممکن است به کاهش قند خون کمک کند
قند خون بالا یک عامل خطر برای دیابت نوع ۲ است.
دانه ها، عصاره و روغن گشنیز همگی ممکن است به کاهش قند خون کمک کنند. در واقع، افرادی که قند خون پایین دارند یا داروهای دیابت مصرف می‌کنند، باید در مصرف گشنیز احتیاط کنند، زیرا در کاهش قند خون بسیار موثر است.
مطالعات حیوانی نشان می‌دهد که دانه‌های گشنیز با افزایش فعالیت آنزیمی که به حذف قند از خون کمک می‌کند، قند خون را کاهش می‌دهد.
مطالعه‌ای روی موش‌های مبتلا به چاقی و قند خون بالا نشان داد که یک دوز واحد (۹.۱ میلی‌گرم به ازای هر پوند از وزن بدن یا ۲۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم) عصاره دانه گشنیز، قند خون را تا ۴ میلی‌مول در لیتر در ۶ ساعت کاهش می‌دهد، مشابه اثرات داروی قند خون گلی بن کلامید.
یک مطالعه مشابه نشان داد که دوز مشابه عصاره دانه گشنیز باعث کاهش قند خون و افزایش ترشح انسولین در موش‌های دیابتی در مقایسه با حیوانات کنترل می‌شود.
۲- سرشار از آنتی اکسیدان‌های تقویت کننده سیستم ایمنی
گشنیز چندین آنتی اکسیدان دارد که از آسیب سلولی ناشی از رادیکال‌های آزاد جلوگیری می‌کند.
نشان داده شده است که آنتی اکسیدان‌های آن با التهاب در بدن شما مبارزه می‌کنند.
این ترکیبات شامل ترپینن، کوئرستین و توکوفرول‌ها هستند که ممکن است اثرات ضد سرطانی، تقویت کننده سیستم ایمنی و محافظت کننده عصبی داشته باشند.
یک مطالعه لوله آزمایشی نشان داد که آنتی اکسیدان‌های موجود در عصاره دانه گشنیز التهاب را کاهش داده و رشد سلول‌های سرطانی ریه، پروستات، سینه و روده بزرگ را کند می‌کند.
گشنیز
۳- ممکن است برای سلامت قلب مفید باشد
برخی از مطالعات حیوانی و لوله آزمایش نشان می‌دهد که گشنیز ممکن است عوامل خطر بیماری قلبی مانند فشار خون بالا و سطح کلسترول بد (LDL) را کاهش دهد.
به نظر می‌رسد عصاره گشنیز به عنوان یک ادرارآور عمل می‌کند و به بدن شما کمک می‌کند تا سدیم و آب اضافی را دفع کند. این ممکن است فشار خون شما را کاهش دهد.
برخی تحقیقات نشان می‌دهد که گشنیز ممکن است به کاهش کلسترول نیز کمک کند. یک مطالعه نشان داد که موش‌هایی که دانه‌های گشنیز داده بودند، کاهش قابل توجهی در کلسترول LDL (بد) و افزایش کلسترول HDL (خوب) را تجربه کردند.
علاوه بر این، بسیاری از مردم متوجه می‌شوند که خوردن گیاهان و ادویه‌های تند مانند گشنیز به آنها کمک می‌کند تا مصرف سدیم خود را کاهش دهند، که ممکن است سلامت قلب را بهبود بخشد.
در جمعیت‌هایی که مقادیر زیادی گشنیز، در میان سایر ادویه‌ها مصرف می‌کنند، میزان ابتلا به بیماری‌های قلبی کمتر است – به‌ویژه در مقایسه با افرادی که از رژیم غذایی غربی استفاده می‌کنند، که نمک و شکر بیشتری دارند.
۴- ممکن است از سلامت مغز محافظت کند
بسیاری از بیماری های مغزی، از جمله پارکینسون، آلزایمر و ام اس، با التهاب مرتبط هستند.
خواص ضد التهابی گشنیز ممکن است در برابر این بیماری ها محافظت کند.
یک مطالعه موش نشان داد که عصاره گشنیز در برابر آسیب سلول های عصبی بدنبال تشنج های ناشی از دارو محافظت می کند، احتمالاً به دلیل خواص آنتی اکسیدانی آن است.
یک مطالعه روی موش نشان داد که برگ گشنیز حافظه را بهبود می بخشد و نشان می دهد که این گیاه ممکن است برای بیماری آلزایمر کاربرد داشته باشد.
گشنیز همچنین ممکن است به مدیریت اضطراب کمک کند.
مطالعات حیوانی نشان می دهد که عصاره گشنیز تقریباً به اندازه دیازپام، یک داروی رایج اضطراب، در کاهش علائم این بیماری موثر است.
به خاطر داشته باشید که تحقیقات انسانی مورد نیاز است.
۵- ممکن است هضم و سلامت روده را تقویت کند
روغن استخراج شده از دانه‌های گشنیز ممکن است هضم سالم را تسریع و تقویت کند.
یک مطالعه ۸ هفته‌ای روی ۳۲ فرد مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) نشان داد که ۳۰ قطره از یک داروی گیاهی حاوی گشنیز که سه بار در روز مصرف می‌شود به طور قابل توجهی درد شکم، نفخ و ناراحتی را در مقایسه با گروه دارونما کاهش می‌دهد.
از عصاره گشنیز به عنوان اشتهاآور در طب سنتی ایران استفاده می‌شود. یک مطالعه موش نشان داد که اشت‌ها را در مقایسه با موش‌های کنترلی که آب یا چیزی دریافت نکرده‌اند، افزایش می‌دهد.
گشنیز
۶- ممکن است با عفونت ها مبارزه کند
گشنیز حاوی ترکیبات ضد میکروبی است که ممکن است به مبارزه با برخی عفونت ها و بیماری های ناشی از غذا کمک کند.
دودسنال، ترکیبی در گشنیز، ممکن است با باکتری هایی مانند سالمونلا که می تواند باعث مسمومیت غذایی تهدید کننده زندگی شود و سالانه ۱٫۲ میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار دهد، مبارزه کند.
علاوه بر این، یک مطالعه لوله آزمایشی نشان داد که دانه‌های گشنیز از جمله ادویه‌های هندی هستند که می‌توانند با باکتری‌های مسئول عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) مبارزه کنند.
مطالعات دیگر نشان می دهد که روغن گشنیز به دلیل توانایی آن در مبارزه با بیماری های ناشی از غذا و عفونت های بیمارستانی باید در فرمولاسیون های ضد باکتری استفاده شود.
۷- ممکن است از پوست شما محافظت کند
گشنیز ممکن است چندین فواید پوستی داشته باشد، از جمله برای بثورات خفیف مانند درماتیت.
در یک مطالعه، عصاره آن به تنهایی قادر به درمان بثورات پوشک در نوزادان نبود، اما می‌توان آن را در کنار سایر ترکیبات تسکین‌دهنده به عنوان یک درمان جایگزین استفاده کرد.
مطالعات دیگر اشاره می‌کنند که آنتی‌اکسیدان‌های موجود در عصاره گشنیز ممکن است به جلوگیری از آسیب سلولی که می‌تواند منجر به تسریع پیری پوست شود، و همچنین آسیب‌های پوستی ناشی از اشعه ماوراء بنفش B کمک کند.
علاوه بر این، بسیاری از مردم از آب برگ گشنیز برای بیماری های پوستی مانند آکنه، رنگدانه، چربی یا خشکی استفاده می کنند. با این وجود، تحقیقات در مورد این کاربردها وجود ندارد.
۸- به راحتی به رژیم غذایی خود اضافه کنید
تمام قسمت‌های گیاه Coriandrum sativum خوراکی است، اما طعم دانه‌ها و برگ‌های آن بسیار متفاوت است. در حالی که دانه‌های گشنیز طعم خاکی دارند، برگ‌های آن تند و مرکبات مانند هستند – اگرچه برخی افراد طعم صابون را پیدا می‌کنند.
دانه‌های کامل را می‌توان به غذاهای پخته شده، سبزیجات ترشی، مالش، سبزیجات برشته و غذاهای پخته شده عدس اضافه کرد. گرم کردن آنها عطر آنها را آزاد می‌کند و به دنبال آن می‌توان آنها را برای استفاده در خمیرها و خمیرها آسیاب کرد.
در همین حال، برگ گشنیز برای تزئین سوپ یا استفاده در سالاد ماکارونی سرد، عدس، سالسا گوجه فرنگی تازه یا غذاهای رشته فرنگی تایلندی بهتر است. همچنین میتوانید آنها را با سیر، بادام زمینی، شیر نارگیل و آب لیمو پوره کنید تا خمیری برای بوریتو، سالسا یا ماریناد درست کنید.
شرایط کاشت گشنیز
۱- آب و هوا
گشنیز در ماه‌های سرد سال بهتر رشد می‌کند. دمای مطلوب برای جوانه زنی بذر آنها ۱۲ تا ۱۵ درجه سانتی گراد است. گیاهان در مراحل اولیه رشد یعنی در مرحله ۴ تا ۶ برگی درجه حرارتهای بسیار پائین (۱۶- تا ۱۸- درجه سانتی گراد) را بدون هیچ آسیبی تحمل می‌کنند. اما درجه حرارت مطلوب آنها ۱۸ تا ۲۰ درجه سانتی گراد می‌باشد.
۲- خاک
خاک مناسب برای کشت گشنیز خاک لومی می‌باشد. بهتر است کشت در خاک نرم و حاصلخیز همراه با کود یا ورمی کمپوست باشد.
گشنیز
۳- آبیاری
گشنیز یک نقطه آفتابی، خاک با زهکشی خوب و منبع ثابت آب و کود را دوست دارد. به همان اندازه در گلدانها یا در بسترهای باغچه رشد می‌کند. اگر از گلدان استفاده می‌کنید، از مخلوط گلدانی با کیفیت بالا استفاده کنید و گلدانها را روی پای گلدان قرار دهید، بنابراین پس از هر آبیاری، آب تخلیه می‌شود. آبیاری بلافاصله بعد از کشت باید به وسیله آبپاش صورت گیرد. خاک را کمی مرطوب نگه دارید (در ماه‌های سردتر، آبیاری گیاهان گلدانی حدود دو بار در هفته در صورت‌عدم بارندگی است). هر ماه با یک غذای گیاهی مایع یا محلول مانند نیتروزول کود دهی کنید.
۴- کاشت
بذرها را می‌توان از بهار تا پاییز در فضای باز، در مکانی آفتابی یا با سایه کم با خاک زهکشی آزاد کاشت. همچنین میتوانید در گلدان‌های کمپوست چند منظوره بکارید.
دانه‌ها را نازک پخش کنید، با کمی خاک یا کمپوست بپوشانید و به آرامی آبیاری کنید. جوانه زنی از یک تا سه هفته طول می‌کشد.
بهترین زمان کاشت بذر این سبزی اوایل بهار بوده و باید در خاک نرم و حاصلخیز کاشته شده سپس با کود یا ورمی‌کمپوست روی آنرا پوشانیدو روزانه با آبپاش آبیاری کرد. بذرها را در عمق ۰٫۶سانتی متر و به فاصله ۲۴ سانتی متر از هم بکارید. فاصله ردیف ها باید ۳۰ سانتی متر باشند. گشنیز به رطوبت زیادی برای جوانه زنی نیاز دارد. بذر ها بعد از گذشت ۲ تا ۳ هفته جوانه می زند. این کار در دراز مدت بهترین نتایج را به همراه دارد.
نهال گشنیز در اکثر مراکز باغ فروخته می‌شود. سعی کنید کوچکترین نهال‌های سالم را بخرید، نه نهال‌های بزرگ (که ممکن است در گلدان باشند). اغلب گشنیز را با تعداد زیادی از گیاهان در یک گلدان فروخته می‌شود. برای بهترین نتیجه، سعی کنید نهال‌ها را به صورت جداگانه جدا کنید و آنها را با فاصله ۲۰ سانتی متری از هم بکارید.
گشنیز
۵- داشت
در دوران رشد وجین علف های هرز و مبارزه با آفات و بیماری ها باید مرتب صورت گیرد.
۶- برداشت
برگ ها، گل‌ها و دانه‌های گشنیز همگی خوراکی هستند و از اواسط تابستان به بعد قابل برداشت هستند. زمانی که برگها ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر شدند، قبل از گل دهی بوته‌ها، می‌توان آنها را برداشت کرد. ساقه‌های گشنیز را باید از پایه بوته نزدیک سطح زمین قطع کرد.
میتوانید به اندازه‌ای که نیاز دارید، برگها را جدا کنید، و تعداد بیشتری از آنها دوباره رشد می‌کنند، اما در صورت تمایل میتوانید کل گیاه را نیز بالا بکشید. در صورت استفاده از کل گیاه، میتوانید از همه آن استفاده کنید: برگ، ساقه و ریشه. ساقه‌ها و ریشه‌ها قوی‌ترین طعم را دارند و اگر له شوند، خرد شده و پخته شوند، طعم زیادی به غذاها می‌دهند. اگر از گشنیز به عنوان چاشنی گیاهی در اواخر پخت و پز استفاده کنید، برگها بهترین انتخاب هستند.
اگر قصد خرید بذر گشنیز را دارید به سایت دیبای سبز مراجعه کرده و به راحتی خرید کنید 🙂
از دیگر منابع نیز بیشتر بدانید:
دیدگاهتان را بنویسید