درخت و گل اقاقیا
گل اقاقیا(اقاقیا کاذب) با نام علمی Robinia pseudoacacia و با نام های Black Locust ،Common Locust ،False Acacia ،Green Locust ،Pea Flower Locust ،White Locust ،Yellow Locust شناخته می شود. در قلمرو بومی خود به عنوان Black Locust شناخته می شود. یک درخت خزان کننده با اندازه متوسط است، متعلق به قبیله Robinieae از خانواده حبوبات Fabaceae است. درخت اقاقیا بومی ایالات متحده است، اما به طور گسترده در مناطق معتدل آمریکای شمالی، مکزیک، اروپا، آفریقای جنوبی و آسیا، شرق کانادا و بریتیش کلمبیا یافت می شود. در برخی مناطق گل اقاقیا به عنوان یک گونه مهاجم در نظر گرفته می شود. در این مطلب از سایت دی مگ به معرفی درخت و گل اقاقیا می پردازیم.
گیاه شناسی گل اقاقیا
گیاه اقاقیا درختی است با تنه مستقیم و تاجی باریک که با افزایش سن به سرعت رشد می کند. ارتفاع معمولی ۱۲-۳۰ متر با قطر ۰٫۶۱-۱٫۲۲ متر است. نسبت به سایه مقاوم است و به همین دلیل در جنگل‌های جوان و مناطقی که نور خورشید زیاد و خاک خشک است، دیده می شود و به خوبی رشد می کند. از این نظر آن را می توان یک درخت علف هرز دانست. توسط شاخه های زیرزمینی در خاک رشد می کند که به ویژگی علف هرز بودن این گونه کمک می کند. اقاقیا از درختان مقاومی است که به منظور زیبا سازی فضای سبز و کنترل فرسایش خاک و احیای اراضی کاشته می شود. آبیاری گیاه اقاقیا باید منظم باشد و بین دوآبیاری اجازه دهید سطح خاک خشک شود در غیر اینصورت اقاقیا دچار پوسیدگی می شود.
گیاهشناسی گل اقاقیا
چوب درخت اقاقیا
- پوست تنه ی درخت اقاقیا سیاه و خاکستری متمایل به قرمز است.
- دارای شیارهایی به رنگ قرمز یا نارنجی است.
- شیارها عمیق و برجستگی هایی دارد که متقاطع هستند و شکل های الماسی را تشکیل می دهند.
- شاخه های درخت اقاقیا معمولاً شکنده و زیگزاگی هستند.
- شاخه ها برجسته، شیاردار یا گرد هستند.
- شاخه های جوان ابتدا با رنگ سفید-نقره ای پوشانده می شوند و به مرور به رنگ سبز کم رنگ و پس از آن مایل به قرمز یا قهوه ای مایل به سبز در می آید.
- چوب قهوه ای مایل به زرد کم رنگ، قوی و بسیار بادوام است.
- وزن مخصوص چوب ۷۳۳ کیلوگرم بر متر مکعب است.
ریشه
در ریشه گل اقاقیا(همانند خانواده نخود) گره هایی وجود دارد که به آن اجازه می دهد تا نیتروژن را تثبیت کند.
خارهای گیاه اقاقیا
خارها ممکن است روی درختان جوان، ریشه های رونده و شاخه های نزدیک زمین وجود داشته باشند یا نباشند. درختان بالغ اقاقیا اغلب فاقد خار هستند. به طور معمول، شاخه های بلند از سطح زمین به ندرت حاوی خار هستند. R. pseudoacacia از نظر تعداد خارهای موجود کاملاً متغیر است. خارها معمولاً روی درخت اقاقیا می مانند تا زمانی که پوست نازکی که به آن چسبیده با پوست ضخیم تر جایگزین شود.
خارهای گیاه اقاقیا
این گونه از درخت اقاقیا فاقد خارهای شاخه بلند مشخص روی تنه است و در عوض دارای جفت خارهای کوتاه در پایه هر برگ است. خارها از stipules (ساختارهای کوچک برگ مانند که در پایه برگ ها رشد می کنند) ایجاد می شوند و از آنجایی که stipules در پایه برگ ها جفت می شوند، خارها نیز در پایه برگ ها جفت می شوند. طول آنها بین ۰٫۶۵-۲ سانتی متر است و تا حدودی مثلثی با پایه گشاد و نوک تیز هستند. رنگ خارها ارغوانی تیره است و به پوست درخت می‌چسبند.
برگ های گیاه اقاقیا
برگ های اقاقیا مرکب هستند(هر برگ دارای ساختارهای برگ مانند بسیاری است) که برگچه ها نامیده می شوند. به طور معمول یک برگچه در نوک برگ وجود دارد و برگ ها به طور متناوب روی ساقه قرار می گیرند. برگچه ها در هوای مرطوب و در شب به هم تا می شوند زیرا تغییر موقعیت در شب عادت کل خانواده حبوبات است. رنگ برگ های بالغ سبز تیره مات(سبز-آبی) و در سطح زیرین روشن تر است و به درخت اقاقیا جلوه زیبایی در باد می‌دهد. در پاییز برگ ها به رنگ زرد کم رنگ روشن می شوند. برگچه ها نیز بسیار گسترده هستند و ممکن است شبیه Styphnolobium japonicum باشد که سنبله‌های گل کوچک‌تری دارد و فاقد خار است.
گل های اقاقیا
- گل های اقاقیا در ماه مه یا ژوئن(در بهار و تابستان) به مدت ۷ تا ۱۰ روز پس از رشد برگ ها باز می شوند.
- گل ها به صورت دسته های بزرگ آویزان (راسم) با طول ۱۰-۲۰ سانتی متر هستند.
- هر گل آذین اقاقیا از ۳ گل منفرد تا ۱۳۰ گل یا بیشتر تشکیل شده است.
- گل های اقاقیا به شدت معطر هستند مانند شکوفه های بهارنارنج.
- رنگ گل های اقاقیا بسته به گونه آن سفید، کرم و با لکه های زرد کمرنگ در مرکز، بنفش و قرمز است.
- میوه آن غلافى به رنگ قهوه‌اى است به طول حدود ۸ سانتی متر و عرض یک سانتی متر که در آن ۱۲ – ۱۵ دانه گرد پهن نازک قرار دارد.
- میوه معمولا در آبان‌ماه مى‌رسد.
گل های اقاقیا
تکثیر و پراکندگی درخت و گل اقاقیا
اقاقیا از طریق گل ها، بذر و به صورت غیرجنسی از طریق ریشه تکثیر می شود. گرده افشانی گل ها توسط حشرات، عمدتاً توسط حشرات Hymenopteran انجام می شود. نهال‌هاى جوان ۳ – ۲ هفته پس از کاشت ظاهر مى‌شوند. ساختار فیزیکی گل، قسمت‌های نر و ماده را از هم جدا می‌کند تا خود به خود گرده‌افشانی رخ ندهد. نهال ها به سرعت رشد می کنند. پوشش دانه ضخیم است و همه دانه ها جوانه نمی زنند. پوسته بذر را از طریق آب داغ، اسید سولفوریک ضعیف می کنند یا به صورت مکانیکی خراش می دهند، که به مقدار بیشتری از دانه ها اجازه رشد می دهد. بذرهای خوب هر سال یا یک سال در میان تولید می شوند.
تکثیر با ریشه یکی از روش های مهم تولید مثل درخت اقاقیا است. ریشه‌ها پس از آسیب (با ضربه زدن با ماشین چمن‌زن یا آسیب‌دیدگی دیگر) یا بدون هیچ آسیبی، کنده شوند. مکنده ها ساقه هایی هستند که از ریشه، مستقیماً در هوا رشد می کنند و ممکن است به درختان کامل تبدیل شوند. تنه اصلی نیز قابلیت رشد جوانه را دارد و پس از قطع شدن این کار را انجام می دهد. این امر حذف درخت اقاقیا را دشوار می کند زیرا مکنده ها باید به طور مداوم از تنه و ریشه جدا شوند در غیر این صورت درخت دوباره رشد می کند. این یک شکل غیرجنسی تولید مثل در نظر گرفته می شود.
اکولوژی درخت و گل اقاقیا
هنگامی که گل اقاقیا در مناطق شنی رشد می کند، گیاه اقاقیا می تواند با استفاده از گره های تثبیت کننده نیتروژن، خاک را غنی کند و به گونه های دیگر اجازه حرکت دهد. در خاک های شنی درخت اقاقیا ممکن است جایگزین سایر گیاهانی که نمی توانند نیتروژن را تثبیت کنند شود. خاک‌های آهکی خشک تا مرطوب را ترجیح می‌دهد، اما در بیشتر خاک‌ها تا زمانی که مرطوب یا زهکشی ضعیفی نداشته باشند، رشد خواهند کرد.
اکولوژی درخت و گل اقاقیا
بیماری و آفات گل اقاقیا
حشره Odontota dorsalis در فصل بهار به درخت و گل اقاقیا حمله می کند و در اواسط تابستان برگ ها را قهوه ای می کند و رشد درخت را کند می کند. لارو حشره Megacyllene robiniae تونل هایی را در تنه درخت حفر می کند و سبب پوسیدگی می شود. درخت اقاقیا نیز توسط Chlorogenus robiniae مورد حمله قرار می گیرد، ویروس جاروی جادوگر سبب شفاف شدن رگبرگ ها می شود. گل اقاقیا میزبان تا ۶۷ گونه لپیدوپتراست. پرندگان و سنجاب ها دانه های گیاه اقاقیا را به عنوان غذا استفاده می کنند. دارکوب ها در تنه درختان مسن اقاقیا لانه درست می کنند.
تاریخچه گیاه اقاقیا
در سال ۱۶۰۷ درخت اقاقیا در Jamestown توسط مستعمره نشینان بریتانیایی شناسایی شد که از الوار درخت اقاقیا برای ساختن خانه استفاده می کردند. این درخت به دلیل شباهت آن به Ceratonia siliqua، معروف به Old World Locust است. مبلغان یسوعی تصور می کردند این درختی است که از سنت جان در بیابان حمایت می کند. اقاقیا در سال ۱۶۳۶ وارد بریتانیا شد. Robinia بومی آمریکای شمالی است، اما آثاری از آن در سنگ‌های Eocene و Miocene اروپا یافت می‌شود.
تاریخچه گیاه اقاقیا
این جنس به نام باغبان سلطنتی فرانسوی(ژان رابین و پسرش وسپازین رابین) که گیاه اقاقیا را در سال ۱۶۰۱ به اروپا آوردند، نامگذاری شده است. هنوز در میدان رنه ویویانی در پاریس وجود دارد. حدود ۱۰۰۰ گونه از اقاقیا در استرالیا یافت می شود. در استرالیا گل اقاقیا با نام Wattle شناخته می شود، هر سال در اول سپتامبر روز گل ملی جشن گرفته می شود.
خواص گیاه
گل‌های گیاه اقاقیا خواص ضد اسپاسم، معطر، ادرارآور، نرم کننده و ملین دارند و به دلیل دارا بودن ترکیبات بنزوآلدهیدی، ضدتومور هستند.
- دانه ها، گل‌ها و ریشه گیاه اقاقیا قابل مصرف هستند.
- دانه های اقاقیا بعد از حرارت حالت اسیدی خود را از دست می دهند و قابل مصرف می شوند.
- گل‌های اقاقیا پس از جوشاندن به حالت مربا استفاده می شوند.
- گل‌ها بعد از خشک شدن به عنوان دمنوش قابل استفاده هستند.
- از شکوفه های این گیاه برای دور کردن شیاطین استفاده می گردد.
گل اقاقیا نماد چیست
نماد گل اقاقیا با توجه به رنگ گل ها متقاوت است. اگر رنگ گل اقاقیا قرمز یا خامه ای باشد، به معنای دوستی و ظرافت است. اگر به رنگ زرد باشد، به معنای عشق پنهانی است.
منبع
https://en.wikipedia.org
دیدگاهتان را بنویسید