تاریخ :۱۰ فروردین ۱۴۰۳

پوسیدگی و نکروز آوندی باکتریایی چغندرقند(Bacterial Vascular Necrosis and Rot)

  • این بیماری از بیماری های خطرناک چغندرقند است و اولین بار در سال ۱۹۷۲ از آمریکا گزارش شده است.

    علایم بیماری

    علایم بیماری همیشه روی اندام های هوایی ظاهر نمی شود. رگه های سیاه رنگی روی برگ ها به سمت دمبرگ امتداد می یابد. اگر آلودگی شدید باشد پژمردگی پیش می آید و علایم روی ریشه از پوسیدگی نرم تا پوسیدگی خشک متغیر است. دستجات آوندی ریشه ها نکروز می شود. برخی گیاهان شدید آلوده نمی میرند بلکه ریشه های آن ها (غده) توخالی می شود.

    عامل بیماری

    عامل بیماری باکتری Pectobacterium betavasculorum است. یک باکتری گرم منفی با تاژک های محیطی است که بهینه رشد آن ۲۶-۲۸ C است و در مناطق گرم یا فصول گرم سال خسارت بیشتری می زند. باکتری روی محیط کشت اختصاصیMiller & Schroth پس از دو روز سفید رنگ با مرکزی زرد تا نارنجی است که حاشیه مرجانی موج دار و شبیه تخم مرغ نیمرو شده دارد. عامل بیماری     می تواند در چغندرهای برداشت نشده زمستان گذرانی کند و در خاک پس از دو ماه بعد از برداشت نیز ردیابی شده است.

    باکتری هایی که در خاک و در طوقه گیاه باقی می مانند به وسیله ماشین آلات، حشرات و پراش آب منتقل می شوند. آسیب در دمبرگ، طوقه و یا برگ ها برای آلودگی ضروری است (شکل ۱-۱).

    مدیریت بیماری

    عملیاتی که باعث کاهش خسارت در دوره حساسیت گیاه شود و استفاده صحیح و مناسب از کودهای نیتروژنه و زود کاشتن باعث کاهش خسارت در ارقام حساس می شود. استفاده از ارقام مقاوم نیز مؤثر است.

    جشنواره پاییزه
    جشنواره فروش بذر های خاص و کمیاب با بیش از ۱۲۰۰ رقم تنوع
    همین الآن خرید کنید

    شکل ۱-۱ -A  – بافت آوندی نکروزه و قهوه ای، B- پوسیدگی صورتی تا قهوه ای، C- ریشه های آلوده ممکن است بدون مردن سوراخ شوند .

    منبع: کتاب بیماری های گیاهان زراعی ایران

    نویسنده: دکتر بهرام شریف نبی

    امتیاز شما به این مقاله چقدره؟

    میانگین امتیازات ۳ از ۵

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *