خشک کردن با هوای گرم
در خشک کردن صنعتی گردو، اتاقک هایی وجود دارد، که کف آنها دارای صفحات استیل مشبک میباشد که اجازه عبور به هوای گرم را برای خشک کردن گردو می دهد. به منظور افزایش کیفیت گردو و افزایش عمر انباری آن لازم است محصول تا رطوبت هشت درصد خشک شود. (خشک کردن گردو با روش هوای گرم؛ مزایا و معایب آن)
خشک کن های گردو از گاز طبیعی برای گرم کردن هوا استفاده می کنند. پنکه های الکتریکی هوای گرم را به محفظه های خشک کن انتقال می دهند. مدت زمان خشک کردن با توجه به شرایط آب و هوایی و زمان برداشت متفاوت است. مدت زمان خشک کردن گردوها به طور معمول ۲۴ ساعت به طول می انجامد.
-
مزایا:
در واحدهای خشک کردن صنعتی شرایط خشک کردن قابل کنترل تر است.
-
معایب:
معایب این روش خشک کردن عبارت است از:
١- خشک کردن بیش از حد:
سبب افت وزنی بیش از اندازه محصول می شود و از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه نیست. رطوبت گردوها در قسمت پایینی توده کمتر از قسمت بالایی بوده است و باید با دستگاه های الکترونیکی مقدار میانگین رطوبت را در هر یک از اتاقک های خشک کن اندازه گیری کنند.
۲- افزایش هزینه های ناشی از انرژی و سوخت مورد نیاز
٣- خشک کردن خورشیدی:
از آنجا که دمای خشک کردن گردو نباید بالاتر از ۴۳ درجه سلسیوس باشد، این شرایط دمایی را می توان به صورت ایده آل در خشک کن های خورشیدی تولید کرد و رطوبت گردوها را از ۳۵ درصد به ۱۰ درصد کاهش داد.
پانل های خورشیدی بر روی سقف یک ساختمان خشک کردن گردو قرار دارند به طوری که جمع کننده ها کل مساحت سقف را می پوشانند و هوای گرم به وسیله دمنده و از کانالی که از سقف و در یک جهت اتاقک خشک کردن قرار دارد، به فضای خشک کن وارد می شود.
تعیین زمان خاتمه خشک کردن :
گردوها زمانی که به اندازه کافی خشک شده باشند مغزها و بافت پوششی آنها شکننده می شود. آنهایی که مغز لاستیکی دارند مدت زمان بیشتری برای خشک کردن نیاز دارند. گردوهایی که به اندازه کافی خشک نشده اند مستعد آلودگی قارچی هستند و خیلی سریع تر دچار تندی و طعم نامطلوب می شوند.
(خشک کردن گردو با روش هوای گرم؛ مزایا و معایب آن)
منبع: نشریه برداشت، خشک کردن و نگهداری گردو، مدیریت هماهنگی ترویج کشاورزی، ۱۳۸۸.
دیدگاهتان را بنویسید