اسپند و خواص دارویی آن
گیاه شناسی اسپند
خواص دارویی گیاه اسپند مورد بررسی قرار گرفته است. نام علمی اسپند Peganum harmala می باشد. گیاهی است علفی، پایا به ارتفاع چند ساله ۴۰ تا ۳۰ سانتی متر و حتی بیشتر با برگ هایی به رنگ سبز روشن و گل هایی درشت و زیبا به رنگ سفید تیره، میوه آن کپسولی است کروی شکل که دانه های سیاه رنگ متعدد در داخل آن می باشد و به حالت خودرو در برخی نواحی بایر ایران تا جایی که شوره زمین زیاد نباشد فراوان دیده می شود. این گیاه در فارس، سیستان و بلوچستان، خراسان و دیگر نقاط ایران می روید. از گیاهـان دارویی رطوبت پسند بوده که از جنگل های انبوه با آب و هوای گـرم و مرطـوب و یـا نواحی کوهستانی ( نیمه مرطوب ) و جلگه ای ( معتـدل مدیترانـه ای ) سـازگار هـستند. قسمت مورد استفاده آن دانه گیاه است. این گیاه طبیعتی گرم وخشک دارد.
گیاه اسپند
کاشت گیاه اسپند
این گیاه در خاک خشک و شنی رشد می کند و به خشکسالی تحمل بالایی نشان می دهد. در ماه های فروردین و اردیبهشت قابل کشت می باشد. برداشت ریشه در فصل پاییز صورت می گیرد.
ترکیبات شیمیایی و خواص اسپند
دانه های اسپند دارای آلکالوئیدهای مختلفی است که به صورت بلور های منشوری یا سوزنی می باشند دارای اثر نیرو دهنده سیستم اعصاب مرکزی بوده و ماده ای سمی است. مقدار کشنده آن در موش صحرایی ۱۲۰میلی گرم برحسب هر کیلوگرم وزن بدن جانور است.
خواص دارویی گیاه اسپند
مصرف دانه گیاه اسپند به عنوان تب بر و برای درد معده تجویز می شود. بادهای روده را تحلیل می کند. دم کرده برگ اسپند قاعده آوراست ترشح شیر را زیاد کرده و جنین را سقط می کند. در گذشته به عنوان خواب آور، معرق، ضد کرم مصرف داشته است. به عنوان کاهش دهنده وزن، کنترل آسم، دفع چشم زخم، سودا زا و بلغم زا به کار می رود. استریل کننده و ضد میکروب می باشد. در درمان شپش سر، تسکین دندان درد، گوش درد، شب ادرار، ترک اعتیاد، درمان رماتیسم استفاده می شود. عصاره های حاصل از کالوس، خواص ضد میکروبی در برابر باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیا کولی و کاندیدا آلبیکانس نشان داده است.
منبع :
جزوه آشنایی با داروهای گیاهی در پیشگیری و درمان بیماری ها، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ۱۳۹۲
دیدگاهتان را بنویسید