فرمولاسیون علفکش ها برای از بین بردن علف های هرز
ماده موثره علفکش ها معمولاً توانایی از بین بردن علف های هرز را نخواهد داشت، مگر اینکه برای رسیدن به محل هدف فرموله شود. به عبارتی بهتر فرموله کردن عبارت از ترکیب ماده موثره علفکش با یک حامل مایع یا جامد جهت کاربرد یکنواخت و انتقال و تاثیرگذاری مناسب است. بنابراین فرمولاسیون علفکش عبارت از مخلوط فیزیکی از ماده موثره و عوامل فرموله کننده فرمولانتها بوده و شیمیدان فرموله کننده وظایف زیادی دارد. فرمولاسیون علفکش ها برای از بین بردن علف های هرز همگی در دی مگ.
فرمولاسیون علفکش ها برای از بین بردن علف های هرز
باید مطمئن باشد که محصول تولید شده در گذر زمان فعال مانده استفاده از آن آسان و بی خطر و تا حد امکان ارزان قیمت خواهد بود. از این رو ممکن است نیاز باشد تا این ماده شیمیایی در دمای زیر صفر در زمستان یا دمای بالای ۳۰ درجه سانتیگراد در تابستان نگهداری شود. لذا پذیرفتنی نیست که انجماد و احتراق منجر به کاهش فعالیت و ایمنی آن شود.
همچنین کنترل کف بوجود آمده از اختلاط فرمولاسیون ضروری است. چراکه کف زیاد باعث کاهش دقت اندازه گیری و آلودگی احتمالی محیط زیست میشود. پس شیمیدان فرموله کننده علفکش، باید از ابتدای تولید یک محصول جدید از توزیع و کارایی بیولوژیکی مطلوب یک محصول جدید مطمئن باشد.
فرمولاسیون علفکش ها برای از بین بردن علف های هرز
فرمولاسیون علفکش ها شامل مواد جامد یا مایع به فرمهای مختلف هستند:
۱- ترکیبات غلیظ آبکی (AC)
حاوی ماده موثره محلول در یک حامل معمولاً آب است. غلظت ترکیب تولیدی بستگی به حلالیت ماده موثره دارد. ترکیبات غلیظ امولوسیون شونده (پیمایه یا شیر مایه شده (EC) شامل یک علفکش حل شده در یک حلال آلی همراه با یک امولوسیون کننده پیمایه کننده جهت حل کردن آب در روغن است. یک ترکیب غلیظ امولوسیون شونده (EC) معمولاً شامل ۶۰ الی ۶۵ درصد وزنی از علفکش محلول در ۳۰ الی ۳۵ درصد از حلال همراه با ۳ الی ۷ درصد ماده حل کننده امولوسیون کننده است که در صورت افزودن آب به آن ظاهری مات یا شیری پیدا میکند.
خود حلال میتواند خاصیت گیاه سوزی و به فعالیت علفکشی کمک کند. گردها مواد خشک پودر و ریز شده ای هستند که پوششی خوب روی سطح ایجاد میکنند. در میکروکپسولها علفکش درون ذرات پلیمر کوچک و متخلخلی قرار گرفته تا بتدریج در طول فصل رشد آزاد شود.
۲- ترکیبات معلق سوسپانسیون (SC)
ترکیبات غلیظ آبکی پخش شونده علفکش و در واقع غیر محلول در آب هستند. ترکیبات سوسپانسیون (SC) معمولاً شامل حلال آلی نبوده، ولی برای شناور شدن به سایر مواد کمکی نیاز دارند. فرمولاسیون های با حجم بسیار کم، نیز اشاره به کاربرد کنترل شده قطرات داشته. کاربرد آنها مستلزم استفاده از سمپاشهای مخصوصی است که از خاصیت کشش الکترواستاتیکی استفاده کرده و حجم خیلی کمی از علفکش را روی سطوح برگ قرار میدهند.
۳- گرانول پخش شونده در آب (WDG)
گرانول قابل تعلیق در آب (WDG = Water- dispersible granules)، فرمولاسیون های جامد از ذرات ریز دربرگیرنده ۲ الی ۱۰ درصد ماده موثره هستند. این ترکیبات به طور مستقیم بکار برده شده و در رابطه با علفکش های خاک مصرف مطرح هستند.
۴- پودرهای وتابل (گردهای رطوبت گیر WP)
مواد جامد ریز و پودر شده ای که به راحتی در آب معلق می مانند در این نوع فرمولاسیون ماده موثره به یک ماده غیر فعال مانند خاک رس و یک ماده مرطوب کننده اضافه میشود.
پودرهای وتابل
نکته تکنولوژی فرمولاسیون علفکش ها برای از بین بردن علف های هرز
سهولت دسترسی و هزینه مربوط به تکنولوژی فرمولاسیون نیز باید مورد توجه باشد. به عنوان مثال تهیه میکروکپسول نیاز به فناوری نسبتاً گران قیمتی دارد که ممکن است به جز کشورهای اروپائی و ایالات متحده آمریکا به راحتی در سایر نقاط قابل دسترس نباشد. اقدام به استفاده از فرمولاسیونهای جامد با ایمنی بالا و حلال کمتر تحسین شدنی است. شاید با کنترلهای سختگیرانه تر در مرحله ثبت محصول بتوان از این حرکت بیشتر حمایت کرد. اخیراً نگرانیها در مورد اثرات نامطلوب احتمالی مرتبط با آزادسازی مولکولهایی با خواص استروژنی در محیط زیست بیشتر شده است.
نگرانی استفاده زیاده از حد حلالها و سایر ترکیبات باعث ایجاد فشار به صنایع شیمیایی جهت تغییر یا بررسی مجدد فرمولاسیونهای موجود در علفکش شده است. فرموله کننده ها امروزه با چالش تولید علفکش هایی با فرمولاسیون عاری از حلال روبرو هستند. که ممکن است باعث تحمیل تغییر از برخی ترکیبات غلیظ امولسیون شونده سنتی مبتنی بر ذرات قابل پخش در آب و ترکیبات آبی شود.
برای مثال شرکت سینجنتا فرمولاسیون گراس کش فلوآزیفوپ بوتیل را از حلالهای شیمیایی به حلالهای آب به عبارتی از ترکیب غلیظ امولسیون شونده پایه حلال به امولسیون شونده پایه آب (EW) تغییر داده است. مزیت فرمولاسیون جدید EW در این است که اکنون علفکش در حلال بسیار کمتری حل شده و با عوامل امولوسیون کننده در آب احاطه میشود، تا ویژگیهای مربوط به نگهداری حمل و نقل و انبارداری آن بهبود یابد.
عوارض خطرناک سموم کشاورزی
سموم کشاورزی دارای ترکیباتی چون آلکیل فنیل پلی توکسیلاتها، بویژه نونیل فنولها اثرات مضری روی سلامتی انسان (پایین آوردن کیفیت و تعداد اسپرم ایجاد سرطان بیضه در مردان و سینه در زنان)، ماهی ها (تغییر جنسیت) و خزندگان (اختلالات رشدی) دارند. کلیه خطرات باید به خوبی شناسایی شده و آزمایشات کنترلی زیادی بایستی صورت پذیرند تا هر دو بخش صنعت و عموم مردم از خطرات واقعی آگاه باشند. بی تردید صنعت تولید سموم کشاورزی به این مسئله پرداخته و جایگزینی نونیل فنولها با مواد ایمن تر مورد انتظار است.
آلودگی احتمالی آب آشامیدنی توسط علفکش ها، مسئله مهمی در کشورهای اروپائی، از جمله دانمارک است که آبهای زیرزمینی بخش زیادی از آب آشامیدنی را تشکیل میدهند. در این مورد، باید آبشوئی علفکش ها را کاهش داده و از فرمولاسیون هایی همچون میکروکپسولها که ترکیب شیمیائی را به کندی آزاد میکنند، استفاده نمود. فرمولاسیون های جامد نیز احتمالاً ایمن تر از مایعها بوده و انتظار میرود سهم آنها در بازار افزایش یابد.
عوامل موثر در نفوذ اثر علفکش ها در برگ گیاه
افزایش اتوکسیلاسیون نشان میدهد که اندک کاهشی در logo باعث افزایش کمی در حلالیت آب میشود. با این حال، با اتوکسیلاسیون به میزان ۰/۴ در واحد log Palk E شدیداً کاهش می یابد، که نشان از کاهش چربی دوستی و افزایش Alog P دارد. در نتیجه، سرعت نفوذ برای اتوکسیله های با زنجیره بلندتر که برای نفوذ از طریق موم اپیکوتیکول بسیار قطبی هستند. و برای نفوذ از مسیر آبی نیز خیلی نامحلول در آب هستند، کمتر می شود.
علفکش ها برای از بین بردن علف های هرز
همچنین پوشیده بودن سطح برگ از تریکوم ها (کرکهای برگ) و روزنه برای تبادلات گازی باعث شده که نفوذ علفکش از برگ همچنان ناشناخته بماند. در بعضی گونه های گیاهی تریکومها از تراکم بالایی در سطح برگ برخوردار بوده، به عنوان مانعی فیزیکی در مقابل جذب علفکش عمل کرده، سرعت و میزان جذب مواد متشکله علفکش از کوتیکول را کاهش میدهند.
از طرفی دیگر، روزنه ها میتوانند در جذب برگی نقش داشته باشند. تحقیقات در دهه ۱۹۷۰ نشان داد که روزنه ها می توانند مسیر مستقیمی جهت عبور علفکش ها باشند. به منظور تحقق این موضوع باید کشش سطحی به کمتر از ۳۰ میلی نیوتن بر متر مربع برسد. که این خود یک موضوع نادر در مورد اکثر فرمولاسیونهای علفکشی است.
نحوه جذب ارگانوسیلیکون ها در برگ گیاه
ارگانوسیلیکون ها شامل تریسیلوزان اتوکسیله ۴ شده سیلوت ال ۷۷، در این مورد یک استثنا هستند. این مولکولها در سطح برگ پخش شده و باعث افزایش رسوب موثره میشوند. با این حال غلظت آنها تعیین کننده است، به طوری که در دُزهای بالا ممکن است باعث ریزش علفکش از سطح برگ شود. اینگونه پخش کننده های قوی به اندازه کافی کشش سطحی را کاهش داده و باعث جذب روزنه ای میشوند.
این واکنش بلافاصله بعد از اسپری صورت میگیرد. در حالی که ماده اسپری شده به شکل مایع روی برگ باقی میماند و پس از آن جذب کوتیکولی تنها مسیر موجود است. این ویژگی زمانی که احتمال بارندگی چند ساعت بعد از کاربرد علفکش وجود دارد یک مزیت است، چراکه با متحمل نمودن فرمولاسیون در مقابل باران از شسته شدن علفکش از برگ می توان جلوگیری نمود.
منبع: کتاب علف کش ها و فیزیولوژی گیاهی، تالیف اندرو.اچ.کاب، جان پی.اچ رید، انتشارات دانشگاه تبریز، ۱۳۹۶٫
دیدگاهتان را بنویسید