این بیماری باعث کاهش درصد ساکاروز و خلوص قند چغندرقند می شود ولی اثر محسوس در کاهش وزن ریشه ندارد. این بیماری در ایران چندان مهم نیست.
علایم بیماری
علایم اولیه بیماری به صورت تغییر رنگ برگ ها است، برگ ها کاهی رنگ شده و برگ های خارجی پژمرده شده و خشک می گردند. برگ های داخلی پیچیده و بدشکل می شوند. در برش طولی ریشه عناصر اوندی به صورت رشته های قهوه ای رنگ دیده می شوند. پوسیدگی ریشه به طور محسوسی دیده نمی شود.
عامل بیماری
عامل بیماری قارچ Verticillium albo-atrumاست که تقریبا در تمامی خاک های مناطق معتدله وجود دارد و دارای دامنه میزبانی وسیعی با حدود ۲۰۰ گونه گیاهی است. ریسه های قارچ تیره رنگ بوده و کنیدیوفورها فراهم هستند و کنیدیوم های روشن روی آن تشکیل می شوند (شکل۱-۱). شبه میکرواسکلروت ها تیره رنگ و ۳۰-۶۰ میکرومتر قطر دارند. علف های هرز میزبان به بقای قارچ کمک می کنند. قارچ ظاهرا از طریق ریشه های جانبی وارد چغندرقند می شود و این ریشه ها آبسوخته و سیاه می شوند. قارچ عامل بیماری تولید توکسین می کند که باعث تغییر رنگ و مرگ سلول های آوندی می شود. بهینه دمایی رشد قارچ نزدیک ۲۴°C است.
مدیریت بیماری
کنترل بیماری فقط با تناوب زراعی با سایر گیاهان به عنوان جلوگیری از تثبیت قارچ در خاک، توصیه شده است .
شکل ۱-۱ کنیدیوفورهای فراهم در قارچ Verticillium albo-atrum
منبع: کتاب بیماری های گیاهان زراعی ایران
نویسنده: دکتر بهرام شریف نبی
دیدگاهتان را بنویسید