مکانیزاسیون ضرورت کشاورزی
مکانیزاسیون کشاورزی به معنای استفاده از ادوات مکانیکی و فناوری در زراعت با تاثیر چشمگیر بر افزایش بهره وری کشت و کار، یکی از ضروریترین روش های ابزاری برای توسعه کشاورزی و گامی اساسی به سوی توسعه پایدار است.
بر همین اساس صاحبنظران باور دارند که مکانیزاسیون عمده ترین مسیر گذر از کشاورزی کاربرمحور و خودمعیشتی به سوی کشاورزی صنعتی می باشد زیرا مجموعه ای از علوم و فنون کاربردی را برای مطالعه، شناخت و بکارگیری انواع مختلف ماشین، ابزار و نیروی محرک در مراحل مختلف کاشت، داشت، برداشت و فرآوری محصولات در اختیار کشاورزان قرا می دهد.
افزایش و رشد روز افزون جمعیت در جهان اهمیت کشاورزی را بیش از گذشته برای همه جوامع بشری نمایان ساخته زیرا نخستین و مهمترین نیاز هر انسان تامین غذا می باشد که بطور مستقیم با کشاورزی در ارتباط است.در این مسیر افزایش تولید و کسب سود بیشتر نیز از اهداف مکانیزاسیو محسوب می شود. به این معنا که افزایش تولیدات کشاورزی با افزایش سطح زیر کشت و حجم تولید در واحد سطح میسر می شود.
تاریخچه مکانیزاسیون کشاورزی قبل از اصلاحات ارضی:
- تا قبل از ۱۳۴۱ نظام ارباب رعیتی حاکم بود.
- ۱۳۰۸ اولین تراکتور برای مدرسه عالی فلاحت وارد شد.
- اولین طرح مکانیزاسیون کشاورزی در ۱۳۱۶ پی ریزی شد.
- طرح مذکور باعث پیشرفت خیلی کم در کشاورزی شد.
- توقف پیشرفت به علت جنگ دوم جهانی.
- تاسیس اداره کل مهندسی زراعی در ۱۳۳۳ توسط وزارت کشاورزی.
- ایجاد مزارع نمایشی و دایر کردن دوره های تربیت متخصصان توسط اداره کل مهندسی زراعی
- هدف اصلی اداره کل مهندسی زراعی تشکیل مزارع مکانیزه و آشنا کردن کشاورزان با نحوه کارهای مکانیزه زراعی
معایب و مزایای اصلاحات ارضی:
- اجرا در سال ۱۳۴۱
- تقسیم زمین بین زارعین
- معایبی چون عدم داشتن دانش مدیریت مزرعه، تک تخصصی بودن زارع (مثلا آبیاری، شخم زنی و…)، تقسیم زمین بعد از فوت بین فرزندان به عنوان ارث و کوچک شدن مزارع و از بین رفتن ارزش مکانیزه کردن از جمله معایب این طرح بود.
(مکانیزاسیون کشاورزی قبل و بعد از اصلاحات ارضی)
منبع:
۱- مبانی مکانیزاسیون کشاورزی، انتشارات گفتمان اندیشه معاصر، ۱۳۹۳.
دیدگاهتان را بنویسید