تناوب زراعی آفتابگردان:
آفتابگردان در تناوب زارعی به عنوان اولین محصول وجینی پس از بقولات علوفه ای و یا مصرف مقدار زیادی کود حیوانی در مزرعه و یا دومین محصول وجینی پس از گیاهانی مثل سبزی و صیفی، سیب زمینی، چغندرقند یا پنبه می باشد.(نحوه رعایت تناوب در کشت آفتابگردان)
روش انجام تناوب زراعی آفتابگردان:
توصیه می گردد آفتابگردان را نباید با فاصله زمانی کمتر از ۴ سال یک بار در یک قطعه زمینی کشت نمود، در صورت وجود و گسترش بیماری های ریشه ای نبایستی با گیاهانی همچون نخود، چغندرقند و سیب زمینی که بیماری های ریشه ای مشابه ای دارند در تناوب قرار دارند.
موقعیت آفتابگردان در تناوب دیم مشابه ذرت خوشه ای می باشد. آفتابگردان دارای بقایای خشبی زیادی می باشد. بنابراین برنامه تناوب باید به گونه ای طراحی شود که تا قبل از کاشت گیاه بعدی بقایای آفتابگردان فرصت پوسیده شدن داشته باشند.
علاوه بر این بقایای آفتابگردان دارای خاصیت آللوپاتیک می باشند که شستشوی بقایا به وسیله باران و یا پوسیدگی کافی آنها برای رفع سمیت و یا کاشت محصول مقاوم به فتوتوکسین های حاصل از بقایای آفتابگردان باید در برنامه تناوبی مد نظر قرار گیرد.
(نحوه رعایت تناوب در کشت آفتابگردان)
منبع: کتاب زراعت گیاهان صنعتی وعلوفه ای، انتشارات دانشگاه پیام نور.
دیدگاهتان را بنویسید