رشد ریشه
رشد طولی ریشه ها فقط از انتهای آنها صورت می گیرد. نوک ریشه توسط کلاهک ریشه پوشیده شده است، که به عنوان محافظت از نوک در حال رشد از طریق خاک محافظت می کند.
-
مریستم آپیکال
درست در پشت کلاهک ریشه، مریستم آپیکال قرار دارد، بافتی از سلول ها که به طور فعال تقسیم می شوند. برخی از سلول های تولید شده توسط مریستم آپیکال به کلاهک ریشه اضافه می شوند، اما بیشتر آنها به منطقه طویل شدن ریشه، که دقیقاً بالاتر از منطقه مریستمی است، اضافه می شوند. در بالای منطقه طویل شدن ریشه که رشد طولی ریشه رخ می دهد، ناحیه بلوغ قرار دارد، جایی که بافت های اولیه ریشه بالغ می شوند و روند تمایز سلول را که در واقع در قسمت فوقانی ناحیه مریستمی آغاز می شود، تکمیل می کنند.
مورفولوژی ریشه
بافت های اولیه ریشه از خارجی ترین تا داخلی شامل:
- اپیدرم
- کورتکس
- و دسته جات آوندی است.
اپیدرم:
اپیدرم از دیواره سلولی نازک تشکیل شده است و معمولاً به اندازه یک لایه سلول ضخامت دارد. جذب آب و مواد معدنی محلول از طریق اپیدرم اتفاق می افتد، فرآیندی که در اکثر گیاهان خشکی با وجود تارهای کشنده (توسعه دیواره سلولی اپیدرمی که فقط در منطقه بلوغ یافت می شود)، بسیار افزایش می یابد.
جذب آب عمدتا از طریق اسمز است که به این دلیل رخ می دهد که آب نسبت به سلول های اپیدرمی که حاوی نمک، قندها و سایر محصولات آلی محلول است با غلظت بیشتری در خاک وجود دارد و سلول های اپیدرمی در آب نفوذ دارند. اما در بسیاری از مواد حل شده در مایع داخلی نفوذ ندارند.
این شرایط یک شیب اسمزی ایجاد می کند که به موجب آن آب به سلول های اپیدرم می ریزد. این جریان نیرویی به نام فشار ریشه ایجاد می کند که به رانش آب از طریق ریشه کمک می کند. فشار ریشه تا حدی مسئول افزایش آب در گیاهان است، اما به تنهایی نمی تواند عامل انتقال آب به بالای درختان بلند باشد.
کورتکس:
کورتکس، آب و مواد معدنی محلول را از طریق اپیدرم به آوندهای آبکش از طریق ریشه منتقل می کند و از آنجا به بقیه گیاه منتقل می شود. قشر همچنین مواد غذایی را که از طریق آوندی آبکش از برگ به پایین منتقل می شود، ذخیره می کند. داخلی ترین لایه قشر معمولاً از لایه ای کاملاً بسته بندی شده از سلول ها تشکیل می شود که اندودرم نامیده می شود و جریان مواد را بین قشر و آوند آبکش تنظیم می کند.
دسته جات آوندی:
دسته جات آوندی بخش داخلی آندودرم است و توسط لایه ای از سلول ها به نام دایره محیطیه که باعث ریشه شاخه می شود، احاطه شده است. بافت های رسانای دسته جات آوندی معمولاً به صورت ستاره ای مرتب می شوند. بافت آوند چوبی، که آب و مواد معدنی محلول را حمل می کند، هسته ستاره را تشکیل میدهد. بافت آبکش که حامل غذا است، در گروه های کوچکی بین نقاط ستاره قرار دارد.
ریشه های قدیمی گیاهان چوبی بافت های ثانویه را تشکیل می دهند، که منجر به افزایش قطر می شود. این بافت های ثانویه توسط کامبیوم عروقی و کامبیوم چوب پنبه تولید می شوند. مورد اول از سلول های مریستمی ناشی می شود که بین آوند چوبی اولیه و آبکش قرار دارند.
با این توسعه، کامبیوم عروقی حلقه ای در اطراف دسته جات آوندی اولیه تشکیل می دهد. تقسیمات سلولی در کامبیوم عروقی، آوند چوبی ثانویه به داخل حلقه و آبکش ثانویه به خارج تولید می کند. رشد این بافت های آوندی ثانویه، دایره محیطیه را به سمت خارج رانده و قشر و اپیدرم را شکافته می کند. دایره محیطیه به کامبیوم چوب پنبه تبدیل می شود و سلول های چوب پنبه (پوست بیرونی) را تولید می کند که جایگزین قشر و اپیدرم می شوند.
منبع : سایت دانشنامه بریتانیکا
مترجم: فاطمه سکه چی
دیدگاهتان را بنویسید