به طور معمول، درختان میوه را به صورت مربع، مستطیل یا لوزی می کارند. کاشت درختان میوه با نظم و ترتیب خاص در باغ، دارای فایده های زیر است:
۱- حرکت ماشین آلات در باغ برای کاشت ، داشت و برداشت به آسانی انجام می شود.
۲- بین درختان ، فضای کافی برای رشد آنها وجود دارد. همچنین، درخت از نور بیشتری استفاده می کند و جوانه های میوه زای بیشتری تشکیل می دهد.
۳- گردش هوا در بین درختان به راحتی انجام می شود. (انواع طرح های هندسی کاشت درختان میوه)
انتخاب طرح کاشت باغ قبل از انتخاب طرح کاشت باغ باید به نکته های زیر توجه کرد:
١- شیب زمین.
۲ – بیشترین میزان استفاده از سطح باغ.
۳- بیشترین میزان رشد و اندازه درخت.
۴- فاصله لازم برای درختان بر روی ردیف ها
درختکاری به روش مربع :
از طرح کاشت مربع به دلیل سادگی در پیاده کردن آن، بیشتر استفاده می شود. در این روش ، درختان میوه در چهار گوشه مربع کاشته می شوند. همچنین، فاصله بین ردیف ها و فاصله درختان بر روی ردیف ها یکسان است. حرکت ماشین آلات در بین ردیف ها به صورت شمالی – جنوبی و شرقی- غربی انجام می شود.
در طرح مربع، به هنگام صبح و عصر ، درختان روی هم سایه می اندازند. ولی در منطقه هایی که نور کافی است، اشکالی ایجاد نمی شود.
درختکاری به روش مستطیل:
در این روش، درختان میوه در چهار گوشه مستطیل کاشته می شوند. به علاوه در مقایسه با روش کاشت مربع، تعداد درختان بیشتری در هر هکتار می توان کاشت. فاصله درختان روی ردیف ها ، کمتر از فاصله بین ردیف ها است. حرکت ماشین آلات در بین ردیف ها فقط در جهت شمالی – جنوبی انجام می شود. در کاشت مستطیل، نسبت به روش مربع، درختان در برابر نور بیشتری قرار می گیرند . بنابر این در منطقه های سردسیر که نور خورشید کمتر است، این روش پیشنهاد می شود.
درختکاری به روش لوزی:
در این روش هر درخت در یک گوشه لوزی قرار می گیرد. به این ترتیب، درختان روی هم سایه نمی اندازند. همچنین از نور و هوای موجود، بیشترین استفاده به عمل می آید. روش کاشت لوزی به این ترتیب است که اولین درخت در ردیف اول در وسط قرار می گیرد. سپس دو درخت دوم و سوم را در ردیف دوم قرار می دهند. در این حالت، درختان تقارن خود را از نظر ساقه، تاج و گسترش شاخه ها خیلی خوب حفظ می کنند.
تنها باید دقت کرد که جهت خط ها و ردیف های کاشت به خوبی انتخاب شوند. به طوری که درختان از نور کافی در تمام ساعت های روز، استفاده کنند. فاصله کاشت درختان میوه تعیین فاصله مناسب برای کاشت درختان میوه از مهم ترین مراحل کاشت است. زیرا اگر فاصله درختان میوه خیلی زیاد باشد، تعداد درختان در واحد سطح، کمتر می شود. در نتیجه محصول کمتری هم بدست می آید. همچنین اگر فاصله درختان کمتر از حد باشد، فضای کافی برای رشد درختان وجود ندارد.
-
انتخاب فاصله بین درختان به عامل هایی مانند: نوع خاک ، نوع درخت ، نوع پایه و نوع هرس بستگی دارد.
۱-نوع خاک :
در خاک های عمیق و حاصلخیز، رشد درختان سریع است. به همین دلیل در این خاک ها، فاصله درختان را باید بیشتر از خاک های معمولی و ضعیف در نظر بگیریم.
۲- نوع درخت :
هر نوع درخت میوه ای پس از رشد کامل و باردهی ، فضای مشخصی را پر می کند. درختان سیب و گیلاس دارای رشد سریعی هستند و به فضای بیشتری احتیاج دارند. ولی درختان هلو در فضای کمتری رشد می کنند. پس لازم است فاصله کاشت با توجه به سرعت رشد و حجم درخت در نظر گرفته شود.
۳- نوع پایه :
برخی درختان روی پایه های قوی که رشد سریعی دارند، پیوند شده اند. این درختان به فاصله بیشتری احتیاج دارند. ولی درختان پیوند شده بر روی پایه های معمولی و پا کوتاه با فاصله کمتری کاشته می شوند.
(انواع طرح های هندسی کاشت درختان میوه)
منبع: نشریه ایجاد باغ میوه، وزارت جهاد کشاورزی، و معاونت ترویج و نظام بهره برداری، چاپ اول.
دیدگاهتان را بنویسید