آب و خاک، دو عنصر حیاتی در کشاورزی به شمار میروند که وجودشان به عنوان پایههای اساسی تولید محصولات غذایی، غیر قابل انکار است. آب، منبع حیات است و بدون آن، نه تنها گیاهان قادر به رشد نخواهند بود، بلکه اکوسیستمهای پیرامونی نیز در معرض خطر قرار میگیرند. خاک به عنوان بستر زندگی گیاهان، مواد مغذی را در خود جای داده و شرایط مناسبی را برای ریشهزایی و جذب عناصر ضروری فراهم میآورد. این دو عامل در تعامل با یکدیگر، محیطی سالم و پربار برای زراعت به وجود میآورند و نقش بسزایی در تامین امنیت غذایی ایفا میکنند.
با این حال، مدیریت صحیح آب و خاک از اهمیت ویژهای برخوردار است. تغییرات اقلیمی و فعالیتهای انسانی، نظیر صنعتیسازی و کشاورزی ناپایدار، میتوانند به تخریب این منابع ارزشمند منجر شوند. به همین دلیل، استفاده از روشهای آبیاری بهینه و حفظ کیفیت خاک، از الزامات اساسی در کشاورزی مدرن محسوب میشود. تخریب خاک و کمبود آب میتواند به کاهش تولید و افزایش هزینهها منجر گردد. بنابراین، آگاهی و آموزش کشاورزان درباره حفظ و مدیریت منابع آبی و خاکی، از ضرورتهای اصلی برای دستیابی به کشاورزی پایدار و موثر است.