تاریخ :۱۰ فروردین ۱۴۰۳
آفات مهم درخت پسته در ایران

انواع درخت پسته در ایران

  • انواع درخت پسته در ایران

    انواع درخت پسته در ایران، پسته یکی از مهم ترین انواع آجیل در ایران و جهان است. درخت پسته احتمالاً از آسیای مرکزی یا شرقی منشاء گرفته و گونه های مختلفی دارد. انواع پسته کشت شده در ایران متعلق به گونه بومی با نام علمی Pistacia Vera می باشد. درخت پسته دو لپه ای است. به این معنا که گل های نر و ماده روی درختان مختلف تولید می شوند و روی یک درخت گل های نر و ماده وجود ندارد.

    ۱- پسته بنه (Pistacia mutica)

    پسته بنه (Pistacia mutica)

    پسته بنه که نوعی درخت جنگلی است و در دامنه کوه های مرکزی و جنوبی ایران می روید. میوه های این درخت بصورت نارس بمصرف ساختن ترشی می رسد. مغز پسته های کوچک آن مصارف محلی دارد. بعلاوه از گال های درشتی که توسط شته های جنس Slavum ایجاد می شود، برای مصارف رنگرزی و رنگ کردن نخ قالی استفاده می شود. چوب های این درخت ندرتاً برای نجاری بکار می رود. ولی بیشتر به مصرف سوخت می رسد. در سال های اخیر، تعداد زیادی از درختان جوان پسته بنه، به عنوان پایه مورد استفاده قرار گرفته و پسته معولی را روی آن پیوند کرده اند.

    ۲- پسته چاتلانقوش ( P. Khinjuk)

    پسته چاتلانقوش ( P. Khinjuk)

    این درخت نیز جنگلی است و در دامنه های سلسله جبال زاگرس از مناطق شمال غربی تا ارتفاعات جنوب شرقی ایران مخلوط با گونه قبلی پراکنده است. از نظر شرایط رشد و موارد مصرف مانند گونه قبلی است. ولی بطور کلی از آن کم رشدتر و کوچک تر است.

     ٣- پسته معمولی (P. vera)

    پسته معمولی نوع اهلی درختان پسته است. و از سال ها پیش در ایران، کشورهای خاورمیانه و آسیای غربی کاشته می شود و اخیرا به سایر نقاط دنیا نیز برده شده است. این نوع پسته درختانی دو پایه هستند و در شرایط مساعد آب و هوایی تنومند می شوند. این درخت اگرچه شرایط نامساعد خاک، کم آبی و تغییرات درجه حرارت را بخوبی تحمل می کند، ولی برای این که محصول کافی بدهد، باید در خاک های عمیق و نسبتا سبک کاشته شود. و از نظر تقویت خاک و شرایط آبیاری بخوبی مراقبت شود.

    پسته معمولی (P. vera)

    مناطق عمده کشت و کار این درخت در ایران شامل کرمان، خراسان، قزوین و اصفهان است ولی در سمنان، ساوه، قم، زرند، شهریار، فارس، بلوچستان و بعضی نواحی ان ایجان نیز کاشته می شود. تعداد کل درختان پسته بارور در ایران را حدود ۲۰ میلیون اصله تخمین می زنند. کل تولید پسته سالیانه ایران در سال ۱۹۷۷ حدود ۴۵۰۰۰ تن بوده که ارزشی معادل ۱۸۰ میلیون دلار داشته است. بدیهی است این ارقام در سال های اخیر بیشتر شده است.

    انواع پسته ایرانی

    ایران بیش از ۷۰ رقم و ژنوتیپ پسته ماده و تعداد زیادی ژنوتیپ نر دارد. همچنین یکی از مهمترین منابع ژرم پلاسم پسته در جهان است. معروف ترین انواع پسته در ایران عبارتند از:

    فروش ویژه به مدت محدود
    فروش ویژه بیش از ۳۰۰۰ رقم محصولات کشاورزی، انواع بذر با بسته بندی اورجینال و خانگی، انواع کودهای وارداتی اصل، ادوات و ابزارآلات با ضمانت اصالت کالا
    همین الآن خرید کنید
    1. کله قوچی
    2. اکبری
    3. ممتاز
    4. بادامی زرند
    5. سفید پسته نوقی
    6. احمد آقایی
    7. اوحدی
    8. خنجری دامغان
    9. شاه پسند دامغان
    10. پسته قزوینی.

    تقسیم بندی انواع پسته ایرانی

    برای انواع پسته ایرانی تقسیم بندی های مختلفی وجود دارد. در یک تقسیم بندی کلی انواع پسته به دو دسته فندقی و بادامی تقسیم می شوند. به عنوان مثال ارقام کله قوچی و اوحدی در گروه فندقی و ارقام پسته اکبری، احمد آقایی، ممتاز و سفید در گروه بادام طبقه بندی می شوند.

    در طبقه بندی دیگر، پسته ها را از نظر زمان گلدهی به سه گروه زودگل، متوسط ​​گل و دیرگل طبقه بندی می کنند. به عنوان مثال، ارقام سفید پسته نوقی و کله قوچی در گروه زودگل، ارقام اوحدی، احمد آقایی و بادامی زرند در گروه گل متوسط ​​و ارقام قزوینی و اکبری در گروه دیر گل قرار می گیرند.

    در تقسیم بندی سوم انواع پسته از نظر زمان رسیدن محصول به ۵ گروه خیلی زودرس، زودرس، متوسط ​​رس، دیررس و خیلی دیررس دسته بندی می شوند. به عنوان مثال رقم قزوینی خیلی زودرس در گروه خیلی زودرس، ارقام اوحدی و قزوینی زودرس در گروه زودرس، ارقام کله قوچی، خنجری و شاه پسند دامغان و بادامی در گروه متوسط رس، ارقام احمد آقایی و اکبری در گروه دیررس و ارقام ابراهیمی و جندقی در گروه خیلی دیررس هستند. ارقام خیلی زودرس تا ۳۱ مرداد، ارقام زودرس از ۱ تا ۱۰ شهریور، ارقام متوسط ​​از ۱۱ تا ۲۰ شهریور، ارقام دیررس از ۲۱ تا ۳۱ شهریور و ارقام بسیار دیررس از ۱ تا ۱۰ مهر قابل برداشت هستند.

    منابع:

    ۱-www.ftcenter.ir

    ۲- کتاب آفات درختان میوه و مدیریت کنترل آنها، انتشارات مرکز نشر سپهر، ۱۳۹۳.

    امتیاز شما به این مقاله چقدره؟

    میانگین امتیازات ۵ از ۵

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *