بستر کشت پیت
پیت بقایای گیاهان آبی مردابی و نی است که در زیر آب در حالت نیمه پوسیده یا تخمیر میباشند. ترکیبات پیت بسته به نوع و مقدار مواد، حالت تخمیر و درجه اسیدی متفاوت است. رنگ پیت خزه از خرمایی روشن(بیشینه تجزیه) تا قهوهای (کمینه تجزیه) متغیر است. این بستر جایگزین خاک برگ است و علاوه بر نگهداری رطوبت، خطر انتقال بذر علفهای هرز یا بیماریها در آن وجود ندارد. در گذشته برداشت خزهها با دست صورت میگرفت و به منظور خشک کردن آنها را قطعه قطعه و یک سال آن را نگهداری میکردند. تا آب از آن خارج و خشک شود.
به منظور افزایش خاصیت نگداری آب میتوان خزهها را در جایی قرار داد تا یخ بزند و این کار باعث پارهشدن سلولها و افزایش خاصیت نگهداری آب میشود. محصول یکسال رشد خزه اسفاگنوم، معادل یک میلیمتر پیت خزه فشرده است. قبل از مصرف خزه باید آن را خرد، غربال (قطر غربال ۱ سانتیمتر) و مرطوب نمود، در غیر این صورت آب به سختی در آن نفوذ میکند و قابلیت جذب رطوبت آن کاهش مییابد. مواد غذایی خزه کم و به عنوان مالچ یا محیط کشت به تنهایی یا مخلوط با سایر مواد بکار میرود.
-
ویژگی های خزه
- خزه تا ۶۰ درصد حجم خود را آب جذب میکند.
- اسیدیته آن بالاست، در حدود ۳/۸ تا ۴/۵
- دارای قابلیت نگهداری آب زیاد به میزان ۱۰ برابر وزن خشک خودش میباشد.
- خزه دارای ۱ درصد نیتروژن و مقادیر ناچیزی فسفر و پتاسیم است.
انواع پیت خزه:
۱- پیت خزه اسفاگنوم
پیت خزه از بقایای خشک شده بخشهای زنده و جوان گیاه Sphagnum papillosum ،S . palustre و S. capillacearum بوجود میآید.
ویژگی ها:
- pH آن بین ۳ تا ۴ متغیر است. تعدادی از پیت ها دارای pH کمتر از ۴/۵ و برخی کمتر از ۳/۵ و تعدادی ۷-۶/۵ هستند. جهت تعدیل pH نیاز به ۲۰-۸ کیلوگرم سنگ آهک خرد شده میباشد و در مناطقی با آب سنگین که حاوی کلسیم است، pH مناسب و نیازی به اضافه کردن سنگ آهک نیست.
- قابلیت نگهداری آب حدود ۲۰-۱۰ برابر وزن خشک خود دارد. بافتهای ساقه و برگ خزه دارای سلولهای نگهدارنده آب زیاد هستند.
- تبادل گازی آن خوب است. ۹۸-۸ درصد آن منافذ است و در کشت گلخانهای بستری با حجم منافذ بیش از ۵۰ درصد مناسب است.
- حاوی قارچکش اختصاصی برای جلوگیری از گیاهچه میری است.
- برای استفاده اولین بار سترون است.
- سبک است. هر متر مکعب در حالت خشک ۱۰۴ کیلوگرم وزن دارد و پس از جذب آب هر متر مکعب آن ۲۰۸۶-۱۵۵۶/۸ کیلوگرم وزن دارد.
- نیاز به افزودن مواد غذایی دارد.
۲- پیت نی جگنی (Grass Peat or Reed Sedge Peat)
این پیت قهوه ای تا قهوه ای متمایل به قرمز تا سیاه است. شامل نی( Phragmites communis از تیره ی گندمیان) و جگن (Carex از تیره Cyperaceae ) میباشد.
-
ویژگی ها:
- تجزیه آن بیشتر از پیت خزه و در نتیجه ذرات کوچک و ساختمان آن ضعیفتر است، بنابراین استفاده از آن همانند خزه اسفاگنوم مفید نیست.
- ظرفیت نگهداری آب آن حدود ۱۰ برابر وزن خشک است که کمتر از پیت خزه است
- pH آن بسته به گیاه ۴ تا ۷/۵ است.
- رنگ آن قهوه ای مایل به قرمز تا تقریبا سیاه است.
- پس از تنظیم pH برای گلدان و گیاهانی که روی سکو کشت میشوند، استفاده میشود.
- کاربرد چندانی در باغبانی ندارد.
۳- پیت هوموس (Peat Humus)
-
ویژگی ها:
- تجزیه آن بیشتر از سایر پیت هاست، در نتیجه بقایای گیاهان اصلی در آن قابل تشخیص نیستند.
- ظرفیت نگهداری آب آن کمتر از سایر پیت هاست.
- pH آن ۵ الی ۷/۵ است.
- نیتروژن آن زیاد است در حدود ۲ الی ۳/۵ درصد.
- C/N آن بیش از ۳۰ است که باعث آزادشدن نیتروژن آمونیومی میگردد. نیتروژن آمونیومی آزاد شده از پیت هوموس باعث مسمومیت در گیاهان حساس مانند بنفشه آفریقایی، گل میمون و آزالیا میشود.
- بندرت مورد استفاده قرار میگیرد.
۴- کوکوپیت
این نوع پیت از پوسته نارگیل تهیه میشود و چون حاصل تجزیه نیست، با سایر پیتها تفاوت دارد. در ضمن ظرفیت تبادل کاتیونی آن نیز کمتر از پیت خزه و سایر پیتهاست. پیت نخل یا پالم پیت هم یکی از انواع کوکوپیت است.
منابع:
۱- کتاب مدیریت گلخانه (جلد اول)، انتشارت سازمان پارکها و فضای سبز شهرداری تهران.
۲- کتاب مدیریت گلخانه، تکنولوژی تولید محصولات گلخانه ای، انتشارات سلسبیل.
دیدگاهتان را بنویسید