عملیات جامع برداشت پنبه
زمان برداشت پنبه، زمان زرد شدن بوته و زردشدن برگ ها است. در این هنگام غوزه ها سفت و محکم شده اند. معمولا فاصله زمانی رسیدن اولین غوزه تا آخرین غوزه برحسب واریته بین ۳-۲ ماه طول می کشد. در ایران ۳-۲ مرتبه برداشت از مزرعه پنبه صورت می گیرد.
عملیات برداشت پنبه یا با دست و یا با استفاده از ماشین صورت می گیرد. در برداشت با دست معمولا وش را از غوزه جدا میسازند. معمولا در این حالت سرعت برداشت کارگر بسته به عوامل انسانی و گیاهی (از نظر فرم رشد و توزیع غوزه ها و عملکرد) بین ۳۰ تا ۱۰۰ کیلو گرم وش به ازای هر کارگر – روز متغیر است.
ماشین های برداشت پنبه
۱- Stripper (غوزه چین):
این دستگاه ابتدا غوزه های باز و غیر باز را برداشت و سپس توسط دستگاه های دیگری وش را از غوزه جدا می کنند. این دستگاه بیشتر در مناطق مرطوب یا مزارعی که محصول کم و الیاف پنبه کوتاه است استفاده می شود این دستگاه در هر ساعت قادر است حدود ۱۴۰۰کیلو گرم غوزه را برداشت نماید.
جداکردن وش از غوزه ها توسط ماشین پنبه زنی (gin یاCotton gin) صورت می گیرد.
۲- Cotton picker (پنبه چین):
این دستگاه بیشتر در مزارع فاریاب نواحی خشک که دارای عملکرد پنبه زیاد هستند به کار می رود. پنبه برداشت شده توسط این دستگاه ها تمیزتر از نوع اولی است. این دستگاه در هر ساعت ۰/۴ تا ۰/۵ هکتار را برداشت می کند.
نکاتی که در استفاده از ماشین های برداشت پنبه باید توجه کرد عبارت اند از:
١. پنبه به روش خطی کشت شده باشد در غیر این صورت حرکت ماشین در مزرعه مختل خواهد شد.
۲. انشعاب اولین شاخه های فرعی پنبه روی بوته از حدود ۱۰ سانتی متری سطح خاک انجام شده تا ماشین به راحتی از فاصله بین ردیف ها حرکت کرده و غوزه یا وش را جدا کند.
٣. میزان برگ بوته ها در هنگام برداشت حداقل باشد. بنابراین قبل از برداشت باید برگ های بوته را از بین برد. این کار نه تنها باعث بهتر کارنمودن دستگاه برداشت و کیفیت بهتر الیاف شده بلکه باعث زودرسی محصول می شود. بدین منظور از موادی که باعث ریزش برگ های پنبه شده و با نام اختصاری DEF معروفند استفاده می شود. این مواد به مواد Defoliant یا خزان کننده مشهورند که باعث تشکیل بافت چوب پنبه ای در محل اتصال برگ به ساقه می شوند.
برای از بین بردن شاخ و برگ گیاه از مواد دیگری به نام خشک کننده (Dessicant) هم استفاد می شود. این مواد با از بین بردن غشاء سلولی باعث مرگ گیاه می شوند. از مهمترین مواد خشک کننده در پنبه می توان پاراکوات و دی کوات را نام برد.
زمان مصرف مواد خشک کننده هنگامی است که حدود ۵۰٪ غوزه ها باز شده که حدودا ۶ روز قبل از برداشت می باشد. علاوه بر این برای برگریزی از ترکیبات دیگری همچون کلرات کلسیم به مقدار ۳۰-۲۰ کیلوگرم در هکتار و کلرات منیزیوم به مقدار ۲۰-۱۰ کیلوگرم در هکتار استفاده می گردد. در مصرف مواد خشک کننده باید دقت داشت که اگر مصرف این مواد زودتر از موعد مقرر باشد باعث کاهش درصد روغن و نامرغوب شدن الیاف پنبه می گردند.
منبع: کتاب زراعت گیاهان صنعتی وعلوفه ای، انتشارات دانشگاه پیام نور.
دیدگاهتان را بنویسید