علف هرز کاتوس
علف هرز کاتوس با نام علمی .Cynanchum acutum L مهمترین علف های هرز تیره استبرق است. اغلب در مناطق گرمسیری و معتدل جهان رشد می کنند. در مناطق استوایی، نیمه استوایی و معتدله و از جنوب اروپا تا جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا گزارش شده است. احتمالا از مرزهای شمالی (اوکراین، آذربایجان) وارد ایران شده باشد.
اهمیت علف هرز کاتوس
علف هرز کاتوس گیاه مهاجمی است برای اولین بار از دشت مغان گزارش شد. این گیاه بالا رونده است و در باغ ها، مزارع، جاده ها، شیب های مرتعی، دیوارهای چوبی و مسیرهای آبی یافت می شود. حجم گسترده تاج این گیاه موجب تخریب حصارهای چوبی یا فنسی مزارع و باغ ها و یا پاره شدن کابل های انتقال برق می شود. به عنوان یکی از علف های هرز مزارع گندم، جو و پنبه است. این گیاه در هر خاکی به راحتی رشد می کند، اما خاک های مرطوب را ترجیح می دهد.
گیاه کاتوس
گیاه شناسی علف هرز کاتوس
کاتوس گیاهی است چند ساله دارای ریشه ای قوی و ساقه ای بالارونده و محتوی شیرابه ای سفید رنگ می باشد. کاتوس دارای لوله های شیرابه ای حقیقی است. برگ ها دمبرگ دار، قلبی و با نوکی تیز می باشند. جوانه زنی کاتوس به صورت روزمینی است. تاج حاصل از زواید پرچمی یک پارچه، به شکل لوله ای- استکانی است. هر میوه محتوی ۷ تا ۱۰ بذر است که در زمان رسیدن و بازشدن، ریزش خواهد کرد.
جوانه زنی بذر کاتوس از دمای ۱۷ درجه سانتی گراد آغاز می شود و در ۲۵ درجه سانتی گراد به حداکثر می رسد. به وسیله حشره از یک گل به گل دیگر منتقل می شود. این عمل اغلب توسط مگس ها یا دوبالان انجام می گیرد.
گیاه شناسی کاتوس
مدیریت کاتوس
- ممانعت از گسترش آلودگی علف های هرز چند ساله به مناطق جدید.
- حذف دستی میوه های کاتوس نوعی کنترل سنتی است.
- در مزارع ذرت آمریکا نشان داد علف کش آترازین گیاهچه بذری کاتوس را کنترل می کند.
- استفاده از سم توفورفایوتری.
- استفاده از روش های مکانیکی، زراعی و بیولوژیکی.
- کاربرد مالچ های پلاستیکی و آفتابدهی خاک.
منبع :
علف هرز کاتوس (بیولوژی و مدیریت)، نویسنده فریبا میقانی، حسین نجفی و سید محمد میر وکیلی، ۱۳۹۴
دیدگاهتان را بنویسید