بيمارى های فيزيولوژيک یا غیر انگلی گیاهان

بیمارى فیزیولوژیک یا غیر انگلی گیاهان

بیماری‌های فیزیولوژیک یا غیر انگلی گیاهان: عواملی که بیماری‌های غیرانگلی را در گیاهان ایجاد می‌کنند، از عوامل غیرزنده محیطی هستند. و به هیچ وجه از گیاهی به گیاه دیگر منتقل نمی‌گردند. زمانیکه شاخ و برگ گیاهان از کمبود نیتروژن یا در دسترس نبودن آهن در خاک قلیایی یا کمبود اکسیژن در خاک غرقاب، زرد می‌شوند، آن را یک بیماری فیزیولوژیکی یا غیر انگلی می‌نامیم. یا ممکن است آسیب شیمیایی در اثر سمپاشی یا کوددهی غیر صحیح یا مواد سمی موجود در جو باشد.

عوامل ایجاد بیمارى فیزیولوژیک یا غیر انگلی گیاهان

بیماری‌های فیزیولوژیک یا غیر انگلی گیاهان به دلیل شرایط نامناسب محیطی ایجاد می شوند که از جمله آنها:

۱- کمبود و زیاده روی در مواد مغذی:

کمبود مواد مغذی معدنی از جمله نیتروژن، فسفر، پتاسیم، بور، کلسیم، مس، آهن، منیزیم، منگنز، مولیبدن، گوگرد و روی می‌تواند باعث ایجاد برخی بیماری‌ها در انواع محصولات شود.

۲- سموم بیولوژیکی

۳- شرایط نامساعد خاک و آب و هوا و آلاینده ها

بیمارى فیزیولوژیک گیاهان

بیماری‌های فیزیولوژیک یا غیر انگلی گیاهان

عوامل غیرزنده محیطی در ایجاد بیماری فیزیولوژیک یا غیر انگلی گیاهان

۱- دما

گیاهان به طور طبیعی در دامنه حرارتی محدودی اغلب بین ۱ تا ۴۰ درجه سانتی گراد زندگی می‌کنند. مناسب‌ترین درجه حرارت برای رشد اکثر آن‌ها بین ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتی گراد است. گیاهان مقاوم و اندام‌های در حال خواب گیاهان ممکن است درجات پایین‌تر یا بالاتر از حد طبیعی را تا حد قابل ملاحظه‌ای تحمل کنند. بافت‌های جوان در حال رشد گیاهان بخصوص گیاهان یکساله معمولاً نسبت به حرارت‌های بالاتر یا پائین‌تر از حدود طبیعی، بسیار حساس اند.

معمولاً وقتی که درجه حرارت برای رشد گیاه از حد طبیعی بیشتر شود، صدمه رسیده به گیاه سریع‌تر و شدیدتر از زمانی است که دمای محیط از حد نصاب طبیعی کاهش یابد. گرمای زیاد باعث آفتاب سوزی یا سوختگی طرف رو به آفتاب میوه‌ها و سبزی ها، از جمله سیب، انار، گوجه فرنگى و فلفل، می شود. سرما، ممکن است در درجات بالاتر از نقطه یخبندان، به گیاهان گرما دوست، از قبیل ذرت و لوبیا، خسارت برساند.

۲- رطوبت خاک و نزولات جوّى

اختلالات رطوبتی در خاک، احتمالاً بیش از هر عامل محیطی دیگری، از رشد گیاهان می‌کاهد. به طوری که هر سال در مناطق وسیعی محصول کاهش می‌یابد. خسارت کمبود آب به کوچک شدن میوه، زرد شدن برگ و خزان آن‌ها و به پوسیدگی قسمت گلگاه میوه منجر می‌شود. رطوبت بیش از حد خاک (غرقابی شدن زمین) نیز در گیاهان خفگی ریشه ایجاد می‌کند. این خفگی بر اثر نرسیدن اکسیژن کافی به ریشه است و باعث می‌شود گیاهان پژمرده گردند.

خشکی و غرقاب شدن گاهی در اثر آبیاری نامناسب زمین توسط کشاورزان و باغداران صورت می‌گیرد. و گاهی در اثر کمی و زیادی نزولات جوّی از جمله باران، برف و تگرگ است. باران‌های شدید و سیل آسا، تگرگ و خشکی هوا در ترسالی و خشکسالی خسارت هنگفتی به مزارع و باغ‌ها وارد می‌سازند.

جشنواره پاییزه

جشنواره فروش بذر های خاص و کمیاب با بیش از ۱۲۰۰ رقم تنوع

همین الآن خرید کنید

رطوبت خاک و نزولات جوّى در ایجاد بیماری فیزیولوژیک گیاهان

۳- آلوده کننده هاى گازى عامل ایجاد بیماری‌های فیزیولوژیک یا غیر انگلی گیاهان

فعالیت‌های انسان در تولید انرژی، سوزاندن مواد و دفع پسمانده‌های صنعتی باعث شده است که انواع مواد آلوده کننده به داخل اتمسفر وارد گردد. به همین دلیل، ممکن است متابولیسم گیاهی را تغییر دهد و موجب بیماری شود. تقریباً تمام مواد آلوده کننده که به گیاهان صدمه وارد می‌آورند، به صورت گازند. اما، وجود بعضی مواد ریز و گرد و غبار نیز، ممکن است در رشد گیاهان مؤثر باشد. بعضی از آلوده کننده‌های گازی از قبیل آمونیاک و کلر فقط در نواحی محدود مثل انبارها ایجاد خسارت می‌نمایند. ولی خسارت‌های شدیدتر و گسترده‌تر در مزرعه به وسیله موادی از قبیل دی اکسید نیتروژن و دی اکسید گوگرد به گیاهان وارد می‌شود.

این مواد عمدتاً در اثر سوختن مواد فسیلی و فرآورده‌های آن‌ها، که معمولاً از اگزوز اتومبیل‌ها خارج می‌شود، بوجود می‌آیند. پخش فلزات سنگینی همچون سرب، مس و … در هوا و ایجاد باران‌های اسیدی از موارد دیگری است که برای گیاهان مشکل ساز است. باران‌های اسیدی، که سبب سوختگی در گیاه می‌گردند، از ترکیب دی اکسید گوگرد با آب باران ایجاد می‌شوند.

بیماری‌های فیزیولوژیک یا غیر انگلی گیاهان

۴- کمبود و مازاد عناصر غذایى

عناصر پر مصرف

گیاهان برای رشد طبیعی به عناصر متعدد معدنی احتیاج دارند که باید آن‌ها را از خاک جذب نمایند. برخی از این عناصر مثل ازت، فسفر، پتاسیم، منیزیم و گوگرد، به مقادیر نسبتاً زیادی مورد احتیاج گیاه است و عناصر عمده، پر نیاز یا پر مصرف نامیده می‌شوند.

عناصر کم مصرف

در حالیکه عناصر دیگری مانند آهن، منگنز، روی، مس و غیر آن‌ها، که به مقدار جزئی، مورد احتیاج اند، عناصر کم نیاز یا کم مصرف خوانده می‌شوند.

هر دو دسته عناصر مذکور، برای رشد طبیعی گیاه لازم اند. در صورتی که مقدار یا جذب هر کدام از این عناصر، کمتر از میزان حداقل مورد احتیاج گیاه باشد، علائم خارجی و داخلی مربوط به کمبود آن عناصر در گیاه بروز می‌کند. معمولاً برای رفع این کمبودها از کودهای آلی و معدنی استفاده می‌شود. کودهای شیمیایی ماکرو برای رفع کمبود عناصر پرمصرف و کودهای شیمیایی میکرو برای رفع کمبود عناصر کم مصرف به خاک اضافه می‌شوند.