علف های هرز خاکزی و آبزی:
بر این اساس، علف‌های هرز را به دو دسته ی خاکزی و آبزی تقسیم می‌کنند. این دو دسته از گیاهان، همان طور که از نامشان پیدا است، به ترتیب در خاک و در داخل آب روی آب (مانند عدسک آبی) یا حد فاصل بین آب و خشکی (مانند لوئی) زندگی می‌کنند. (طبقه بندی علف های هرز بر اساس زیستگاه)
در بعضی از اراضی که نسبت به آب غیر قابل نفوذ هستند پس از بارندگی آب زمین را فرا می‌گیرد و در آن علف‌های هرزی که قسمت عمده زندگی خود را در آب می گذرانند می‌رویند، ولی هنگامی که آب فروکش می‌کند یا تبخیر می‌شود، علف های هرز نیز از بین می‌رود. این قبیل علف‌های هرز آبزی اغلب با علف‌های هرز مزارع برنج شباهت دارند و عبارتند از: قاشق واش، گالی، ترتیزک آبی، نی، ترشک و لوئی.
اضافه بر انواع طبقه بندی گیاهان هرز، که به طور مفصل به آنها اشاره شد، این گونه علف‌های آلوده را می‌توان بر حسب نوع زیانی که وارد می‌کنند به علف‌های آلوده کننده و مسموم کننده محصولات، یا کم کننده ارزش و کیفیت محصول، یا علف‌های مزاحم عملیات کشاورزی نیز طبقه بندی کرد.
از لحاظ وضع دانه، قرابت و رده بندی گیاهی نیز می‌توان آنها را تقسیم بندی نمود. همچنین می‌توان بر حسب نوع زراعت اصلی آنها را طبقه بندی کرد، مثل علف‌های هرز گندم، علف های هرز مزارع ذرت، علف‌های هرز باغ‌ها و غیره را می‌توان نام برد.
علف های هرز اختیاری و اجباری:
علف‌های هرزی هم هستند که هم به صورت وحشی در خارج از مزارع و هم در داخل مزارع یافت می‌شوند، مانند: انواع ماشک‌ها، ویسیا و سیر، که آنها را علف‌های هرز اختیاری می‌نامند، در مقابل، علف‌های هرز اجباری آنها هستندکه بصورت وحشی و در خارج از مزارع دیده نشده اند و احتمالا با گسترش کشاورزی ظاهر گشته‌اند، مانند: پیچک صحرایی و چچم.
(طبقه بندی علف های هرز بر اساس زیستگاه)
دیدگاهتان را بنویسید