از فواید سیر بدانیم
گیاه شناسی سیر
سیر Garlic با نام علمی Allium sativum، گیاهی تک لپه از خانواده لاله است. منشا اصلی سیر آسیای مرکزی می باشد. می خواهیم از فواید سیر بدانیم.
- ریشه سیر سطحی و کوتاه است.
- بوته سیر دارای ارتفاع ۱۰۰-۳۰ سانتی متر، برگ های پهن و کشیده با حاشیه صاف و به رنگ سبز تیره است.
- رنگ گل سیر سفید متمایل به خاکستری است.
- گل ها به ندرت را و به بذر می نشیند.
- کاشت سیر از طریق گرده افشانی و تولید بذر امکان پذیر نبوده و از روش کاشت غده سیر میسر است.
گیاه سیر
فواید و خواص دارویی سیر
- ارزش دارویی و غذایی سیر بستگی به ترکیبات گوگرد دار آن دارد.
- آجوین یکی از ترکیبات مهم و مؤثر سیر است که در جلو گیری از سختی و سفتی سرخرگ ها و پارگی رگ های مغزی کمک شایانی می کند.
- گیاه سیر همچنین دارای املاح معدنی مهمی مانند روی، کروم، ژرمانیوم، سلنیوم و ویتامین هایB ،C ،E و A است.
- سیر از زمان های قدیم به منظور جلوگیری از تصلب شرایین، افزایش فشار خون، سرما خوردگی، سرفه، برونشیت، اختلالات گوارشی و دردهای قاعدگی استفاده می شود.
- سیر و پیاز قادرند انواع مختلف میکروب ها، برخی ویروس ها، عفونت های قارچی و حتی انگل های روده ای را از بین ببرند.
- کم کننده شدت رماتیسم می باشد. درد مفاصل را کم می کند.
- تقویت کننده پیاز مو است و از سفید شدن مو جلوگیری می کند.
- سیر و پیاز آنتی اکسیدان طبیعی محسوب شده و ارزش زیادی در سیستم ایمنی بدن دارند.
- این گیاهان ممکن است حتی در کمک به جلوگیری از بیماری سرطان نقش داشته باشند.
از دیگر فواید سیر بدانیم
- سیر و پیاز خاصیت ضد لختگی دارند. دیوسکورید پزشکی ارتش روم قدیم سیر را به عنوان دافع انگل های رودهای تجویز کرده است.
- در هر دو جنگ جهانی سیر نام پنی سیلین روسی را به خود اختصاص داده بود.
- در کشور هندوستان سیر به عنوان داروی ضد عفونت و در شستشوی جراحی ها و زخم های عمیق استفاده می شده است.
- گیاه سیر قرن ها در کشور چین و ژاپن برای درمان فشار خون بالا کاربرد داشته است.
- سیر به دلیل داشتن ترکیبات گوگرد دار و املاح معدنی به ویژه ژرمانیوم و کروم از سمیت اشعه رادیواکتیو می کاهد.
- دارای خواص ضد سرطانی و مانع رشد تومورها و آثار اشعه UV می شود.
- سیر از پیری زودرس جلوگیری کرده و مواد سمی بدن را از بین می برد و قادر است سمیت فلزاتی چون آهن، سرب و کادمیوم را کاهش دهد.
- گیاه سیر دارای طبیعت خیلی گرم و خشک، طعمی تند و تیز است.
- پیاز، سیر، جعفری و شنبلیله میزان سوخت و ساز بدن را بالا می برند.
- آثار سالخوردگی را به تأخیر می اندازد، دارای خواص ضد اضطراب و نگرانی است.
- با خوردن سیر مغز انسان مقدار بیشتری سروتنین آزاد می کند که رفتار شخص را تنظیم می کند و آرامش را به او باز می گرداند.
از خواص های فراوان سیر
- ماده مؤثره آلیسین سیر به منزله یک آنتی بیوتیک عمل می کند و برای از بین بردن میکروب ها مفید است.
- سیر دارای خاصیت ضد مسمومیت سلول های کبدی است.
- گیاه سیر اثر محرک در رشد و تقویت موی سر دارد.
- تحقیقات نشان داده است که استفاده از سیر از سخت شدن جداره شریان آئورت که خون را به قلب منتقل می کند جلوگیری به عمل می آورد.
- قادر است مصرف نابه جای داروهای شیمیایی را نیز جبران کند.
- سیر بین مردم یکی از محبوب ترین گیاهانی است که برای کاهش خطرات ناشی از بیماری های قلبی و عروقی به مصرف می رسد.
- محققان از مؤثر بودن گیاه در نارسایی قلبی و همچنین برطرف کردن اختلالات گوارشی دارند.
مصرف سیر و پیاز بر روی دستگاه گردش خون، قلب و رگ های خونی، کاهش چربی خون، کاهش فشار خون، قند خون، جلوگیری از مسمومیت های شیمیایی، مقابله با بیماری های میکروبی، قارچی و انگل های تک یاخته ای بوده و همچنین در فعالیت اکسیدان ها و فعالیت های ایمنی در مبارزه با بیماری ها نقش دارد.
خواص سیر
نظر سازمان جهانی در مورد سیر
سازمان جهانی بهداشت مصرف سیر را بنابر اطلاعات بالینی به دست آمده به عنوان مکمل و کمک کننده در برنامه های رژیم غذایی در درمان افزایش چربی خون و جلوگیری از سفتی و تصلب دیواره های رگ های خونی و تغییرات آنها در سالخوردگان ذکر کرده است.
تاثیر قابل توجهی در افزایش خونریزی داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین دارد. سازمان بهداشت (W.H.O) توصیه می کند کسانی که تحت درمان داروهای ضد انعقادی خون هستند از مصرف آن خودداری کنند. زمان انعقاد خون دو برابر افزایش می یابد.
مضرات مصرف سیر
- مصرف بیش از اندازه سیر و پیاز می تواند خطر خونریزی را در حین انجام دادن عمل جراحی و بعد از آن را افزایش دهد.
- زنان باردار و شیرده از مصرف بیش از اندازه سیر و پیاز باید خودداری در این مورد مصرف مقدار کم سیر و پیاز مفید است.
- افراط در خوردن آن می تواند تحریک پذیری رحم را افزایش دهد و حتی ممکن است موجب سقط جنین شود.
منبع :
کتاب بیماری های مهم گیاهان دارویی، انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد، ۱۳۸۹
دیدگاهتان را بنویسید